Op een grijze zondagmiddag bezoek ik Martiniplaza voor de musical Elisabeth. Ik heb deze musical nog nooit gezien en ben daarom extra benieuwd naar deze vernieuwde versie met een jonge en een oudere 'Sissi'.
Het theater is druk. Vanuit de zaal zie ik dat zelfs het balkon is gevuld. Het publiek is duidelijk nieuwsgierig naar deze musical, die in april nog zes musical awards gewonnen heeft. Waaronder de prijs voor beste grote musical. Danique Dusée speelt de jonge Elisabeth en Pia Douwes, die al veel prijzen gewonnen heeft voor deze rol in eerdere versies, is de oudere Elisabeth.
De musical vertelt het leven van keizerin Sissi van Oostenrijk. Ze trouwt met keizer Frans Joseph, maar zijn moeder Sophie (Ann van den Broeck) maakt het haar met al haar regels behoorlijk moeilijk. Wat opvalt is dat het decor geen keizerlijke pracht uitstraalt. Geen gouden zalen of fonkelende kroonluchters, maar donkere kleuren, projecties van schilderijen, een sobere bruiloft en schilders achter ezels. Na afloop hoor ik mensen in het publiek zeggen dat ze het uitbundiger hadden verwacht.
In de eerste akte zien we de beginjaren van de jonge Elisabeth. Haar leven is niet makkelijk met het verlies van een kind en de strenge regels van Sophie waar Elisabeth haar niet aan wil houden. Elisabeth is nauwelijks voorbereid op haar rol als keizerin. Eigenlijk zou haar zus met de keizer trouwen. Toen Elisabeth meeging op bezoek, besloot de keizer om met haar te trouwen.
Danique Dusée maakt met deze rol haar musical debuut. Haar stem klinkt nog wat jong, maar haar zang is prima. Op het eind van deze akte zien we de oudere Elizabeth. Dit is eigenlijk ook het moment waarop ik het had verwacht. Het leek mij heel natuurlijk om net voor de pauze Pia Douwes op te laten komen.
In de tweede akte zien we Elisabeth die een instelling voor mensen met mentale problemen bezoekt. Het acteerwerk van Pia Douwes, als ze een stukje in de tralies klimt, is erg sterk. Je voelt dat ze zelf ook niet vrij is. In dit deel overlijdt ook haar zoon Rudolf, die net als Elisabeth worstelt met alle keizerlijke verplichtingen.
De Dood, gespeeld door Milan van Waardenburg, sluipt als rode draad door het verhaal. Hij verleidt Elisabeth keer op keer, soms met een sigaret, soms met een dans. De Dood vangt haar op als ze van een trapeze valt. Het liedje De Laatste dans, door Milan gezongen, is echt van hoog niveau. Mocht er ooit weer een Nederlandse versie van the Phantom of the Opera komen, lijkt mij duidelijk voor wie de mannelijke hoofdrol is.
William Spaaij brengt als verteller Luigi Lucheni op zijn eigen wijze humor aan het stuk. De scene waarin hij doodskoppen laat zien en namen van voorouders noemt, is komisch en luguber tegelijk. Iedereen gaat natuurlijk ooit dood. Hoe het verhaal eindigt, laat zich raden. Luigi steekt Elisabeth neer en de Dood neemt haar eindelijk mee.
Wanneer het licht aangaat, springt het publiek al overeind voor een staande ovatie. Alsof niemand wil toegeven dat de Dood net zijn werk heeft gedaan. Twee generaties Sissi, één leven dat eindigt en toch applaus, lang en luid. Buiten jaagt de wind langs Martiniplaza, binnen trilt de lucht nog na van het laatste akkoord.
Foto's: © Annemieke van der Togt, Elisabeth De Musical
Dio van Velden
Verhalen
