Welkom in de hel. Waar is het vagevuur? De marteltuigen? Geen poel van vuur en zwavel, geen duivel die je opwacht. Nee. Een ruimte. Een schaars gemeubileerde kamer. Drie fauteuils, rood, geel, groen. Een briefopener en een deur die maar van één kant open kan. Het roept vragen op. Vragen die, heel frustrerend, niet meteen worden beantwoord.
Weersvoorspelling zondag 1 maart: voornamelijk bewolkt, stevige wind, veel buien (mogelijk hagel en natte sneeuw) en af en toe breekt de zon door. Een gedeelte van mijn dag wordt besteed met het lezen van 'De dokters Andrian' van Willem Melchior (een absolute aanrader) en ik krijg de uitnodiging om mee te gaan naar IKEA. Ik kies eieren voor mijn geld, dus voor een dag Oosterpoort.
Laat ik maar gewoon met de deur in huis vallen: Steef de Jong is een man om verliefd op te worden! Om wat hij kan, om wat hij doet, wat hij vertelt, zingt, ons laat zien, horen en ons laat voelen. Om wie hij is: een multitalent en bovenal een heel bescheiden, warm en uiterst aimabel mens. Ik had nog nooit van hem gehoord en dat reken ik mijzelf behoorlijk aan. Ik vergeet hem nimmer meer: hij heeft er een fan bij.
Het is maandagmiddag twee uur. En het is voorjaarsvakantie. De eerste lentedag is een feit, maar buiten is het guur. Veel jeugdige theaterbezoekertjes staan al te trappelen. Samen met ouders en behoorlijk wat grootouders. De voorstelling 'Adios' uit 2010 van Speeltheater Holland en Het Houten Huis is weer te beleven!
Wie zegt dat feministische onderwerpen en de stelselmatige onderschikking van vrouwen alleen thuishoren in prekende TED talks? 'De Verleiders Female' bespreekt vrouwenthema’s op een humoristische manier – gewoon recht door zee, met weinig subtiliteit en keiharde feiten.
Een stel, op enkele kubussen. Dat ziet het publiek als het de theaterzaal binnenloopt en een plekje zoekt op de tribune. De vrouw en man lopen tegen de dertig, zijn net gekleed, tonen geen emotie. Alsof ze rustig de week doornemen terwijl de kleine boven ligt te slapen. Een fles wijn en een kaasplankje zouden hier soelaas kunnen bieden, maar ontbreken. Binnen luttele seconden hebben we kennis gemaakt met Florine en Albert. En is het voor iedereen klip en klaar: 'Hier moet een piemel in!'
Na 'Five Easy Pieces' en 'La Reprise' sluit de Zwitserse regisseur Milo Rau zijn trilogie van misdaad af met 'Familie'. Aanleiding is de collectieve zelfmoord in Calais van de familie Demeester. In 2007 hingen de ouders en hun twee kinderen zichzelf op in hun gezinswoning. Het enige wat ze achterlieten, was een briefje met de woorden 'Sorry, we hebben het verkloot'. Ook lieten ze instructies na over hun honden. Deze wanhoopsdaad kwam heel onverwacht voor hun omgeving. Een motief is nooit gevonden.
"Elf nationaliteiten en vier continenten," vertelt theatermaakster Joy Delima trots aan het publiek, terwijl ze de resultaten van haar DNA-onderzoek doorneemt. Heeft ze daarmee hét antwoord op de vraag: wie ben ik eigenlijk? Joy lijkt hierover te twijfelen. Via haar 'Stamboom monologen' neemt zij ons mee in haar zoektocht. Naar haar jeugd, het heden, naar 13 februari 2018 en zelfs helemaal terug naar de zeventiende eeuw. Ze doet daarbij een aantal ontdekkingen die niet alleen voor haarzelf pijnlijk zijn...
"Vandaag word ik een vechter" is wel de strijdkreet van de voorstelling 'Weg met Eddy Bellegueule' welke theatermaakster Eline Arbo creëerde voor Toneelschuur Producties Haarlem. Naar de gelijknamige bestseller en tevens debuutroman van de jonge, Franse auteur Édouard Louis. Hierin beschrijft hij zijn jeugd waarvan hij zich geen enkel gelukkig moment kan herinneren.
Een dinsdagavond. Stadsschouwburg van Groningen. De voorstelling (…..) 12+, ja u leest het goed, van Theater Artemis. Het jeugdtheatergezelschap uit Den Bosch onder leiding van Jetse Batelaan. Zeer bekende namen, maar nog nooit beleefd. Geschikt voor 12+. Het moet er maar eens van komen.
Ik val maar meteen met de deur in huis, ik ben een Groninger en ik heb aardbevingsschade. Is het gewaagd om een artikel over de voorstelling GAS van Toneelgroep Jan Vos te schrijven? Misschien wel, maar ik noem het eerder een uitdaging. Deze spraakmakende voorstelling is het namelijk waard om over te schrijven.
In het Grand Theatre bezoeken we de tweede try-out van 'Wie is toch die man die op zondag de vleesvervanger snijdt?' (a.k.a. 'Vaders') van Illustere Figuren. Daarna interviewen we Joachim Rümke en Zen Roorda over hun perspectieven en motivaties. Zij vertellen ons waarom 'doorgeven' en 'afwijzen' zulke belangrijke thema's zijn in het vaderschap.
Danser en choreograaf Mohamed Yusuf Boss werkt in de Nieuwe Kerk aan 'AFAR': een voorstelling over ontmoetingen, verhalen en perspectieven. Waarom heeft hij voor deze bijzondere locatie gekozen en hoe is deze voorstelling ontstaan? Wij kijken mee met de eerste repetitie in de kerk.
De zeventienjarige Raf zit vast in de tijd. Hij ziet hoe de mensen om hem heen steeds ouder worden. Ondanks dat hij precies weet wat er in hen omgaat, slaagt hij er niet in om contact te kunnen maken. Zelfs zijn grote liefde is niet in staat om Raf te kunnen horen. Lukt het hem om uit deze eenzame situatie te komen?
Een omvangrijk boek navertellen; vol personages, intriges, oorlog, vrede, uitgebreide kostuums en spectaculaire landschappen... Je zou verwachten dat dit op een grootse manier wordt aangepakt: met een grote groep acteurs, vele kledingwissels en enorme decorstukken. Verrassend genoeg verloopt de voorstelling 'Oorlog en Vrede' totaal anders.
Door middel van dans, bizarre trucs en persoonlijke monologen stellen tien spelers zich aan ons voor. De grote vraag is: laten deze mensen zichzelf zien of tonen zij een persoon die aansluit bij een verwachtingspatroon? Wat doen wij eigenlijk zelf als we ons in een bepaald hokje bevinden? Zorg je er dan voor dat je daar uitbreekt of kies je ervoor om te blijven zitten waar je zit?
Terwijl ik mijn ogen sluit, word ik naar een andere plek gebracht. Daar vindt een kort ritueel plaats. Rondom mij beweegt iemand, ik hoor zachte geluiden en ik krijg een klein pakketje aangereikt: mijn nieuwe huid. Het is tijd om te veranderen. Voor even.
De gletsjers smelten, de aarde warmt op en alle bronnen raken uitgeput. Wat betekent het voor ons als het noodlot toeslaat? Sommige mensen bereiden zich voor op een ramp, bouwen een degelijke schuilplaats en slaan voedsel in. Theatermakers Iona en Rineke komen tot een andere, radicale oplossing voor de wereld. Met liefde staan zij klaar om onze verantwoordelijkheid over te nemen.
Een jonge vrouw verliest haar zusje als gevolg van een fataal ongeluk. Ze probeert wanhopig te reconstrueren wat er precies is gebeurd. Iedere nacht opnieuw. Hoe ga je verder na zo'n afschuwelijke gebeurtenis? De voorstelling 'Zusje' maakt de gevolgen van verlies invoelbaar.
Drie mensen vertellen op inspiratiefestival 'Let's Gro' over de gevolgen van de oorlog op hun leven. Het lot heeft hen naar Groningen gebracht. Wat zij hebben meegemaakt, is moeilijk te bevatten. Toch heeft 'Het Lot' van Bab Ad-daar ook een hoopvolle boodschap.
© 2018-2020 Alle Rechten voorbehouden | Disclaimer | Privacy statement