Wat is 'normaal' en wat is vrijheid? Hoe kun je overleven als je niet weet wat de volgende dag gaat brengen? Wat is de scheidslijn tussen 'goed' en 'kwaad'? Bij 'Dansen met de vijand' komen deze vragen naar boven. Deze voorstelling bevat een aangrijpend, waargebeurd verhaal.
Kunstenaarscollectief ZUHAUSE reist rond door Europa om verhalen te verzamelen voor hun project 'ÉLIËN'. Inmiddels is de groep in Roemenië. Terwijl camper UFO hen verder transporteert, ergens tussen Boekarest en de Poolse hoofdstad Warschau, lukt het om contact te krijgen met Élénie Wagner. "De afgelopen weken zetten ons aan tot nadenken," vertelt ze, "er is superveel om voor te vechten".
Een man bevindt zich in een kubus en zingt: "Please let me in." Achter de denkbeeldige theatermuur, de begrenzing tussen speler en toeschouwers, kijkt het publiek toe. Deze voorstelling lijkt rustig te beginnen, maar schijn bedriegt. Deze avond zit vol verrassende wendingen.
Een maand geleden werd kunstenaarscollectief ZUHAUSE rond middernacht uitgezwaaid. De groep reist nu, samen met hond Antonio, drie maanden rond in een omgebouwde camper om verhalen in Europa te verzamelen. Waar zijn zij nu en wat houdt hen bezig?
Tijdens de voorstelling 'If you could see me now' zijn drie dansers voortdurend in beweging en speelt choreograaf Arno Schuitemaker met de verwachtingen van het publiek. Dit zorgt ervoor dat je als toeschouwer op het puntje van de theaterstoel blijft zitten.
Vorig jaar namen de makers van De Wijk De Wereld met een grote groep buurtbewoners de Stadsschouwburg over. Het publiek ging met hen mee op avontuur, langs alle hoeken en gangen van het theater. In juni gaat deze ontdekkingsreis verder en komen nieuwe verhalen tot leven. Op de allereerste lenteavond krijgen we - letterlijk en figuurlijk - verschillende voorproefjes.
Sinds februari van dit jaar reist dansfestival Moving Futures langs verschillende Nederlandse steden om spraakmakend werk te tonen van vijf landelijke productiehuizen: Dansmakers Amsterdam, Dansateliers, DansBrabant, Random Collision en De Nieuwe Oost. Groningen is de vijfde stad die het festival aandoet. Een heel weekend is Moving Futures te zien in het Grand Theatre. Wij zijn er op zondag bij en ontdekken dat de performances niet alleen over dans gaan, maar ook over grote onderwerpen...
Vier kinderen zitten verwachtingsvol op een bank. "Wordt het mooi?" fluistert de een. "Ik zie een poes!" roept een ander. "Een rups..." zegt de derde verwonderd. Ze lijken alle vier al gegrepen te zijn door de voorstelling. En dan moet deze nog beginnen... Dat belooft wat.
Drie dansers gunnen het publiek een blik in hun wereld. Meteen weet je: hier gaat iets bijzonders gebeuren. Maar wat precies? En wanneer? We wachten... Ons verlangen wordt op de proef gesteld. Of zien we toch iets anders?
Met ruim honderdveertig toeschouwers - het publiek in het Grand Theatre is persoonlijk door de mannen van Illustere Figuren geteld - zijn we onderweg. Waar we precies naartoe gaan blijft de vraag, maar het belooft een interessante reis te worden.
Gezelschap 'Teatro Bonobo' is helemaal uit Chili gekomen voor Noorderzon. Sterker nog: hun voorstelling 'Tú Amarás is voor het eerst in Europa te zien. De ingrediënten voor een onvergetelijke avond in het Grand Theatre lijken aanwezig, maar...
Tijdens de eerste week Noorderzon was het nogal koud in Groningen. De herfst leek in aantocht en dus ook de donkere dagen waar ik liever niet aan denk... Dat de duisternis ook een lichte kant heeft, bewijst de Belgische theatermaakster Sarah Vanhee.
Theatermaker Jaha Koo vertelt: "Toen ik Zuid-Korea verliet, had ik drie dingen bij mij: de kleren die ik aanhad, mijn laptop en... Een rijstkoker." Het is dan ook niet voor niks dat de rijstkoker, van het merk Cuckoo, een belangrijke rol speelt in de gelijknamige voorstelling 'Cuckoo'.
Hoe voelt het als je snakt naar nachtrust, maar niet de kans krijgt om toe te geven aan de slaap? Hoe neem je de wereld waar en wie ben je eigenlijk? Over dit soort vragen – en nog veel meer – gaat 'Valavond': een voorstelling op de grens tussen dag en nacht.
De meeste theatervoorstellingen bekijk je binnen, tussen vier muren. Wat valt er eigenlijk te ontdekken als het podium naar buiten wordt verplaatst en de grens van een fysieke muur verdwenen is? Ik verliet de Groningse provinciegrens om een dag te kijken bij FestiValderAa: een festival in de Drentse natuur.
De Stadsschouwburg in Groningen vind ik een prachtige plek, maar is dit statige gebouw voor iedere Groninger toegankelijk? Niet altijd, denk ik. De Stadsschouwburg is immers geen buurthuis, waar iedereen zomaar kan binnenvallen. Alhoewel?
Een goed orkest bewonderen is een mooie ervaring. Alles hoort in orde te zijn: compositie, het geluid van alle afzonderlijke instrumenten en natuurlijk het spel van alle orkestleden. Wie zijn zij? De voorstelling 'Solo' toont de mens achter de muzikant.
Afgelopen Hemelvaartsdag kon je van alles doen: dauwtrappen, kerkdiensten bezoeken, met samengeknepen billen op de bank afwachten op hét verlossende nieuws (Hoera, Waylon haalde toch nog de finale van het Eurovisie Songfestival) of meedoen aan een heuse revolutie. Dat laatste heb ik gedaan, samen met een massa mensen. Locatie: een enorme schroothoop bij zonsondergang.
De herfst. Een prachtig seizoen. Mits het mooi weer blijft en het niet te hard waait. Weinig volwassenen hebben tijdens de herfst een alibi om ongestoord gek te doen. Tenzij je mee mag doen aan een project bij het Grand Theatre.
Het Noorderzon festival in Groningen is alweer afgelopen. Toch stuiter ik nog steeds een beetje na. Zoveel indrukken, zoveel mensen, zoveel geuren, zoveel moois, zoveel dingen die ik niet helemaal begrijp... Maar vooral: verwondering.
© 2018-2025 Alle Rechten voorbehouden | Disclaimer | Privacy statement