Op dit moment is 'MENA is here' in volle gang: een stadsprogramma van tien dagen. Het publiek wordt daarbij uitgenodigd om kunst en cultuur uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika (de MENA regio) te ontdekken. Op de eerste twee avonden is de voorstelling 'Nomad' te zien van de Vlaams-Marokkaanse choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui. Tien dansers voeren ons mee vanuit de Stadsschouwburg naar een woestijn. Ongerept en puur. Zo lijkt het…
Een jonge man staat bij een kade. Over zijn schouder kijkt het publiek met hem mee naar het water, via een groot ledscherm dat beelden uit zijn leefomgeving projecteert. Het water deint mee op het ritme van de stad. Grijze golven in een betonrijke omgeving. Volop licht en geluid. De man volgt het ritme. Zijn stad lijkt een anonieme plek. Wie zijn de mensen die hier wonen?
Rond 4 en 5 mei (Dodenherdenking en Bevrijdingsdag) zijn er gelukkig steeds bijzondere evenementen. Herdenkingen volgens een strak draaiboek met af en toe een moderne toevoeging, festivals en ook theatervoorstellingen. Theater Na De Dam is inmiddels een begrip in Nederland en dus ook in Groningen. Ieder jaar na het officiële gedeelte vindt er een voorstelling plaats.
Het is zondagmiddag, zowaar droog en we krijgen warempel een schraal zonnetje te zien! Ik haast mij uit mijn werk naar het Prinsentheater. Daar namelijk presenteert 'Vrijdag' twee voorstellingen uit hun 'Route Acteren & Maken'. Begin dit jaar bezocht ik hun Plusprojecten: in één enkel weekend komen zeer jeugdigen bij elkaar om onder leiding van professionals een complete voorstelling te maken inclusief decors, rekwisieten en kleding. En die vervolgens op zondagmiddag te spelen. Dat was een heel fijn succes! De 'Route Acteren & Maken' is opgezet voor jongeren tussen de 16 en 20 jaar.
Stel: je bent theaterregisseur en komt erachter dat er een miljoen is gestort op de bankrekening. Het geld blijkt afkomstig van de Hongaars-Amerikaanse miljardair George Soros die een musical wil laten maken. Over zichzelf. Alleen wil hij nergens over praten... Waar moet zijn verhaal dan over gaan? Geld? Zijn gedachtegoed? Over wilde speculaties? Of toch over iets heel anders? Het Amsterdamse theatercollectief Mugmetdegoudentand bijt zich vast in dit scenario.
Frappant: In mijn verslag over The Menu, de film die voelt als een theatervoorstelling, refereerde ik aan de Amerikaanse sekteleider Jim Jones. Enkele dagen later beleef ik in het Grand Theatre een voorstelling over deze man, zijn clan en het drama dat hij teweeg bracht.
Het kost 1.250 dollar, maar dan heb je ook een geheel verzorgd avondje uit. Een boot neemt je mee naar het afgelegen eiland Hawthorn, waar in het exclusieve, gelijknamige restaurant van chef-kok Julian Slowik het ene na het andere culinaire wonder wordt geserveerd. Gels, schuimen, emulsies van oester, gefermenteerd zeewier geserveerd op een van het eiland geraapte rots… dat dus.
De Stadsschouwburg stroomt vol. Echt vol. Met enorm gemêleerd publiek. Ik zie veel pubers, legio jonge stellen en vriendengroepen en ouderen. Alleen al daarvan kan ik erg genieten. Wij komen allemaal af op de voorstelling 'Coriolanus' van het Nationale Theater. Recensenten kwamen loftuitingen tekort over deze voorstelling met een 'weergaloze Yela de Koning' in de titelrol.
Wie is er niet opgegroeid met de verhalen van Roald Dahl? Als kind verslond ik deze boeken en uiteraard heb ik beide verfilmingen van het boek gezien. In Martiniplaza Theater bezoek ik de musical 'Charlie and the Chocolate Factory'. Na het boek en de films ben ik erg benieuwd hoe het verhaal in een voorstelling is gegoten.
Het spannende aan wekelijks nieuwsbrieven in je inbox is dat je geattendeerd wordt op allerlei initiatieven welke niet maanden van te voren in uitladders of in seizoenbrochures staan aangekondigd. Zo lees ik dat het Weekend Break Festival aanstaande is.
Een verslag over een film op een theatersite: kan dat wel? Volgens de redactie wel als de film gaat over theater in de meest ruime zin van het woord of een verfilming is van een theaterstuk. Eerder schreven wij over 'The Tragedy of Macbeth' en 'Grindr Diaries'.
Terwijl half Nederland doende is via het stembiljet te demonstreren tegen het kabinetsbeleid, ben ik te gast bij een demonstratie van ruim dertig pupillen van Codarts Dance Company uit Rotterdam. 'Talent on the Move' is een jaarlijks terugkerend tourneeprogramma. Een samenwerking tussen genoemde dansopleiding en het Holland Dance Festival.
.jpeg)
Omdat ik als kuiken ooit nog eens lid geweest ben van een politieke jongerenorganisatie trekt een voorstelling met een politieke insteek mij wel. Al heb ik zelf nooit aan achterkamertjespolitiek gedaan. Ik ben benieuwd naar deze voorstelling, die in Duitsland al meerdere keren en door meerdere gezelschappen is opgevoerd.
Namens Theater 050 bezoek ik vandaag het Groninger Studenten Toneel. Ooit begonnen als stichting in 2003 en sinds 2017 een vereniging met leden. Veel leden: ruim tweehonderd. Elk seizoen presenteren ze twee stukken, steeds met een andere, professionele regisseur. Daarnaast organiseren ze theaterworkshops en houden ze van 'weerwolven'. In het comité van aanbeveling Jacques d'Ancona, Ko van den Bosch, Karin Noeken… toe maar.
Haal een onbesuisde, idealistische avonturier en een cynische, aarzelende prins uit een ver verleden en stuur hen samen op pad. Is dat een kansloze missie of zit onze wereld juist op deze twee grootheden te wachten? Theatermakers David Westera en Evalinde Lammers kruipen in de huid – en ridderharnas – van Hamlet en Don Quixote. Een duel tussen hoofd en hart, tussen egoïsme en idealisme. Held of antiheld? Zijn of niet-zijn?
Hoe vaak overkomt het je dat je binnen een kwartier stomend de theaterzaal wilt verlaten en je na afloop Dionysos op je blote knieën dankt het niet gedaan te hebben? Lees en huiver. Ik ben te gast bij de Stadsschouwburg, mijn overbuurvrouw. En schrik me te pletter: bus- en busladingen jongelui worden uitgeladen. Uitgelaten blokkeren ze de halve Turfsingel en de toegang tot de schouwburg. Een glas wijn bij het fijnste café van Groningen dan maar: de Souffleur…
Ik ben te gast in de Machinefabriek: de thuishaven van het NNT/Club Guy & Roni. Daar gaat 'My First Tragedy' in première van regisseurs Mart van Berckel en Angela Herenda. De twee werkten al eerder samen in het ontwikkelingstraject NITE RAW.
11 en 12 februari jongstleden was ik te gast in het Prinsentheater bij Vrijdag. Onder leiding van professionele makers werken groepen kinderen en jongeren aan zogenoemde Plusprojecten. Dat zijn projecten voor iedereen die kort en intensief theater wil maken bij Vrijdag.
Ik begeef me naar de Nieuwe Kerk voor het concert van een dame en haar muziek welke ik totaal niet ken: Emma Ruth Rundle. Het is een gok. Maar als je in één adem genoemd wordt met Jeff Buckley, Rufus Wainwright en Leonard Cohen dan is mijn interesse meer dan gewekt. En wordt een gok een avontuur, een ontdekkingsreis.
Het moderne dansgezelschap 'LeineRoebana' van choreografen Andrea Leine en Harijono Roebana bestaat al meer dan vijfentwintig jaar. Ruim een kwart eeuw al is ze toonaangevend binnen de Nederlandse en internationale danswereld. De wisselwerking tussen dans en muziek en de samenwerking tussen dansers, musici en componisten vormen de kern van het werk van LeineRoebana.
© 2018-2025 Alle Rechten voorbehouden | Disclaimer | Privacy statement