Kerstmis, de tijd van het jaar wat voor mij niet vroeg genoeg kan beginnen. Ik hou van de fonkelende lichtjes, mooi versierde bomen, leuke prullaria en ja, ik kijk stiekem ook alvast een kerstfilm in de zomer. Ook heb ik mijn adventskalender voor dit jaar al bijna uitgezocht.
Het is een aantal van u vast wel eens gebeurd: je staat voor een bananendoos vol pluizige en krioelende snoezigheid en weet binnen tien seconden: die wordt het! Niet de brutaalste, niet de bijdehandste, of mooiste, luidste, ook niet de meest schuwe. Waarom dan die ene? Die steelt meteen je hart. Deze zit afwachtend maar alert op het kontje met dat innemende koppie en die oceaanblauwe oogjes nieuwsgierig schuin omhoog en je weet: die neem ik!
Ontregel-theater. Als dat genre bestaat, dan hebben makers Peters en Julia uit New York het uitgevonden. Met hun voorstelling 'open mic night' brengen zij een ode aan een niet-bestaande locatie, waar theater wordt gemaakt. Met als resultaat: een korte, maar onvergetelijke avond.
Ik sta met een groepje mensen geduldig te wachten voor de ingang van Vera Groningen. Eigenlijk weet ik niet zo goed wat mij te wachten staat. We worden naar de bar geleid die voor nu dient als wachtruimte. Ik bekijk een tafel met boeken die worden verkocht. Het doek gaat open en we mogen plaatsnemen op een stoel met hetzelfde boek: 'Borderline Visible', geschreven door Ant Hampton.
Na het scannen van mijn toegangskaartje stap ik binnen in een andere wereld. De ruimte staat vol rook. Alsof de jaren negentig weer zijn teruggekeerd. Ik krijg een drankje aangeboden, ik kies voor jus d'orange. Verderop staat een tafel die vol staat met zakjes chips, doosjes tissues en flessen wijn. Of ik daar wil komen zitten, tussen de vijf performers? Wacht even. Dit gaat wel heel snel allemaal.
"We nodigen je uit voor een exclusieve conferentie van vergeten maskers en geheime genootschappen. De betoverende soloperformance van Matías Umpierrez ontleedt onze obsessie om onszelf te (ont)worden." Deze tekst uit de aankondiging van het Noorderzon Festival is wervend en nog te bevatten. De bijbehorende foto is van een intrigerende schoonheid. Ik wil dit beleven!"
Als je op Noorderzon naar een containervoorstelling gaat, dan blijft het altijd een verrassing wat je voorgeschoteld krijgt. Garage TDI heeft voor zichzelf een extra uitdaging toegevoegd. Onder de naam 'BOX Xperiment' zijn in totaal acht voorstellingen te beleven. In hun container ga ik twee keer experimenteren.
Reünies zijn met grote regelmaat uitgangspunten voor toneelstukken, films en meer. De trouwerij van een achterneef, de dood van oma of suikeroom, een lustrumverjaardag of -bruiloft van die of gene: er is altijd een reden om familie en intimi na lange tijd weer eens te verleiden tot samenkomen. En zin of tegenzin: uitnodigingen worden geaccepteerd. Het weerzien begint meest hartelijk of in elk geval beleefd vriendelijk. Maar bij de eerste borrel wordt gedregd naar ouwe koeien, de sfeer verpest.
Het is zaterdagmiddag, broeierig warm, als ik in de container van Collectief Aap in een Aquarium duik. Deze voorstelling is helemaal uitverkocht. Bij binnenkomst voel ik mij als een sardientje in een iets te klein blik. Blijkbaar ben ik niet de enige die bereid is om alle geheimen van het leven tot mij te nemen. Gaat dit lukken? Dat is de vraag.
Het bijbelverhaal over Sodom en Gomorra heeft op mij altijd een woeste aantrekkingskracht gehad en gehouden. Performer/theatermaker Arno Verbruggen (hen/hun, Brussel 1997) maakte en speelt 'Sodom'. In een container: mijn favoriete mini-Carré. Ik ga mijn eerste Noorderzon voorstelling van dit jaar beleven.
Het is maandagavond, een droge zomernacht, en ik wandel het Vrijdag Prinsentheater binnen. Ik ga ‘Een Vlinder van Sneeuw’ zien van de productiegroep van Vrijdag. Herinneringen flitsen voorbij als schaduwen op het doek.
Op 30 juni 1924 werd Jacob Israël de Haan vermoord in Jeruzalem. Hij werd slechts 42 jaar. Hij liet een indrukwekkend oeuvre achter: romans, essays, kwatrijnen en journalistieke publicaties. Over zijn werk, leven, dromen en wroegingen ontwikkelden de theatermakers van Schout bij Nacht een muziekvoorstelling. In de Synagoge Groningen maken zij de balans op. Wat is er na honderd jaar veranderd?
Tijdens het Kerstdiner verdwijnt Edwin Drood. Iets later wordt zijn, geleende, overjas bebloed en al gevonden. Algemeen wordt aangenomen dat Drood is vermoord. Daar eindigt het verhaal van Dickens. Aan het publiek is het om dit mysterie op te lossen…
Een nieuwe versie van 'Jesus Christ Superstar' gaat op tournee door het land. Het is een alledaags verhaal over aanbidding en verraad. Verheerlijking en laster. Het licht dooft en de muziek wordt ingezet. De spelers komen op.
Panic Room is de bijzondere titel van de voorstelling die ik vanavond ga bezoeken. Is de Panic Room een schuilkelder? Een kamer waar je tot rust komt als je in paniek bent of gebeuren er juist dingen in de ruimte waar je van gaat hyperventileren?
Marlene Dietrich: wie kent haar nog? Als ik haar naam wel eens laat vallen en iets over haar vertel in mijn theaterlessen of regieprocessen, zie ik wazige blikken. Voor de jeugd vallen dergelijke verhalen in de categorie: er is een nieuwe dinosoort ontdekt. Logisch. De carrière van deze legendarische diva speelde zich af van 1930 tot 1975. De laatste vijftien jaar van haar leven heeft ze zich opgesloten in haar Parijse appartement.
Theater 050 is uitgenodigd voor de voorstelling 'Gendermonologen' van 'Raymi Sambo Maakt'. Ik had nog nooit van deze makers gehoord, maar ze maken al vele jaren. Met deze voorstelling stonden ze eerder op Oerol en nu dus op tournee.
Hoe is het om een crisissituatie mee te maken? Of als je je zorgen maakt over iemand die psychisch kwetsbaar is? Theatergroep Foolcolor gaat deze vragen niet uit de weg. Met hun voorstelling 'Kim & Elena' krijgt het publiek een inkijkje in het leven van twee vrouwen die de regie op hun leven verliezen.
En ineens is het lente! Intens en fel. Na een kwakkelende zomer, een vroege herfst, een lethargische en sombere winter laat ze zich weer zien: de zon! De Schouwburg ziet er een stuk vrolijker uit, de deuren staan wagenwijd open voor het publiek voor de voorstelling 'Lady + Lord MacBeth'.
In 'The End - part 2' volgt het publiek drie individuen. Ze zijn samen, maar lijken ook hun eigen weg te gaan. Deze dansvoorstelling van Arno Schuitemaker gaat over de vraag: wat betekenen verbondenheid, connectie en samenzijn op dit moment? Door beweging, licht en filmbeelden te combineren, worden krachtige scènes neergezet.
© 2018-2025 Alle Rechten voorbehouden | Disclaimer | Privacy statement