Het is heerlijk weer en ik besluit om me verzorgd te kleden en naar het Noorderplantsoen te flaneren. Daar speelt Theatergroep Huis Orlando in een container.
De avond daarvoor zag ik de spelers buiten hun speelhonk uitgedost in outfits behorende bij de Pruikentijd (1675-1789). Dat is de periode na de Franse Barok. Lodewijk XIV regeerde. Een en ander zag er erg vrolijk uit en mijn belangstelling was gewekt. Niet alleen het weer maar ook het geluk is aan mijn zijde: ik kan het laatste kaartje voor de voorstelling van 15.30 uur bemachtigen.
Theatergroep Huis Orlando is een Gronings gezelschap. Ik moet bij die naam vanzelf denken aan de klassieke roman van Virginia Woolf.
En de schitterende verfilming met Tilda Swinton in de hoofdrol en de legendarische en snaakse Quentin Crisp als Queen Elisabeth. Orlando is het verhaal van de schijnbaar onsterfelijke, gelijknamige jongeman Orlando. Een epische zoektocht naar liefde en vrijheid die hij begint als man, om 400 jaar later te eindigen als vrouw. Zoals eerder geconstateerd: trans is hot…
Ik ken het gezelschap niet maar het stelt zich via de website voor. Ik citeer: "Ons doel is om een brug slaan tussen het amateur- en het professionele toneel. (…) Wat ons betreft mag theater ongemakkelijk en uitdagend zijn. Theater dat schuurt. Theater met lef. Theater dat uitnodigt tot discussie. We menen dat er in Groningen nog niet een plek bestaat waar zoiets gemaakt wordt en willen met ons huis graag dit gat opvullen." (bron: https://www.huisorlando.nl/over/) Dat laatste durf ik tegen te spreken. Ik heb toch behoorlijk wat voorstellingen beleefd die schuren, lef hebben en waar nog lang en intensief over wordt nageproken. Zowel het NNT/Club Guy & Rony als Het Houten Huis gaan community-art niet uit de weg. Station Noord zoekt het experiment en stimuleert talentontwikkeling. Verder maak ik vanuit Schout bij Nacht gedurfd en uitdagend theater.
Tsjechov dus. Anton Pavlovitsj Tsjechov (Анто́н Па́влович Че́хов) werd geboren in 1860 en overleed in 1904 aan tuberculose. Hij was een Russisch arts/schrijver van voornamelijk korte verhalen en toneelstukken. Zijn Kersentuin, Oom Vanja, De Meeuw, Drie Zusters worden wereldwijd met grote regelmaat gespeeld. Huis Orlando kiest drie kortere stukken waaronder Zwanenzang en De Beer. Vandaag spelen zij De Bruiloft. Hun stuk met de grootste bezetting: maar liefst tien spelers komen in actie.
Het ziet er allemaal even prachtig uit: in de container staat over de gehele lengte een gedekte tafel. Damast, borden met een gouden bies, bestek, champagneglazen, schaal met kreeft en uiteraard een verzameling inheemse wodkaflessen. We mogen aanschuiven. Wat vooral betekent: veel doorschuiven en inschuiven. Erg ongemakkelijk en menigeen stoot zo te horen knieën en enkels. Maar het past! De cast ziet er prachtig uit. Witte smoeltjes, de nodige schoonheidspukkels, veel meel en rouge zoals in die tijd gebruikelijk net als kant en parels. En uiteraard de pruiken!
Het is de bruiloft van de dochter des huizes maar echt feestelijk wil het niet worden.
Het botert niet tussen de kersverse schoonzoon en zijn schoonmoeder. Een weledelgeboren gast uit Griekenland komt niet heel lekker uit zijn woorden en de rest zit duidelijk met de situatie verlegen. Er wordt veel geproost: Nasdrovje! Maar het spraakwater uit de wodkaflessen biedt geen soelaas en zelfs de bruid lijkt niet werkelijk uit te zien naar het moment dat het huwelijk geconsumeerd dient te worden. En waar blijft die generaal? Want er wordt een heuse generaal verwacht.
De ceremoniemeester wordt erop uitgezonden en zowaar: even later kan de generaal met veel getrompetter worden binnengehaald wat een erg grappige en ongemakkelijke stoelendans tot gevolg heeft. Het heerschap begint aan een schier eindeloos betoog over de orders en handelingen op een schip op volle zee, de woelige baren. De feestgangers sukkelen in slaap. Alleen de bruid glundert en glimt: dát is het avontuur dat zij zoekt.
De presentatie van het tiental is zeer aanstekelijk.
Een aantal heeft flink tekst, anderen wat losse opmerkingen tussendoor. Maar hun fysieke spel en mimiek zorgen ervoor dat zij niet wegvallen. Dat zij er werkelijk toe doen. Een lust voor het oog. Voorts is de rolbezetting erg komisch. Een vrouw, als vrouw uitgedost, die de bruidegom speelt. Een vrouw, eveneens als vrouw uitgedost, die een mannelijke ceremoniemeester speelt. Rokken maar ook een getekend snorretje, baardstoppels maar ook een dik en vuurrood gestift tuitmondje. Nogmaals: trans is hot!
Het was een zeer welbesteed half uur en waren zeer welbestede zeven euro’s. Maar was dit theaterstuk nu zo ongemakkelijk? En schurend? Dan wrijf ik over mijn knie en enkels. Ja, dat was het… Nasdrovje!
Artikelen over Noorderzon
In dit overzicht zijn alle artikelen van Theater 050 over Noorderzon Festival of Performing Arts & Society terug te lezen.
Hoofdafbeelding: © Rob Carpaij, Huis Orlando met 'De Bruiloft' op Noorderzon Festival of Performing Arts & Society
Dio van Velden
Verhalen
