Verwarring en verwondering

Je moet het maar net tegenkomen op Facebook: een aankondiging van het Impressfest van en in Noorderpoort. Toevallig kom ik het tegen tussen alle zaken waarvan ik me afvraag waarom ik die te zien krijg. Ik heb niks met voetbal, bodybuilding, ben niet geïnteresseerd in zaken van huishoudelijke aard en wars van auto's.

Noorderpoort is een MBO-opleiding waarin tal van creatieve scholingstrajecten worden aangeboden en genuttigd. Hier onder andere worden toekomstige film- en documentairemakers opgeleid, editors, theatertechnici en ruimtelijke vormgevers. Maar ook toekomstige film- en theateracteurs. Ik heb recent in twee van hun filmproducties mogen spelen. Dat ging allemaal heel schattig en geestdriftig. Knullig ook vanzelf. Zo was er plots een USB-stick kwijt en moesten twee draaidagen geheel opnieuw.

Impressfest is een jaarlijks terugkerend evenement bij Noorderpoort Kunst & Multimedia.

Aan het einde van een schooljaar wordt twee dagen lang een festival opgezet waarin leerlingen gezamenlijk producties maken waarin hopelijk ook duidelijk wordt wat ze in het afgelopen jaar allemaal hebben opgestoken. Welke ontwikkelingen zij hebben doorgemaakt. Wij van Theater 050 vinden het belangrijk juist ook aan deze kleinschalige evenementen aandacht te besteden. De grote en gevestigde gezelschappen krijgen die voldoende.

Volgens de informatie die ik tegenkom, ga ik de tiende editie van dit festival beleven met als grote publiekstrekker de Dicks' Tiki Diki Wiki Show 2.0. Sfeerverhaal: een echtpaar runt een theatershow. De man, Dick, sterft onder nooit opgehelderde omstandigheden en zijn vrouw Ellen probeert de show zo goed en kwaad mogelijk voort te zetten. Tot er plots een detective verschijnt. Het bijzondere is dat het publiek wordt gesplitst. De ene helft ziet eerst de voorzijde, de andere helft beleeft de achterzijde. Na drie kwartier worden de rollen omgedraaid. Uniek is dit idee niet: jaren terug zag ik een dergelijke productie van Vis-a-Vis in een campingsetting. Het was ongelofelijk knap en hilarisch. Een detective zien we zelden op Nederlandse podia net als genres horror en science fiction dus ik ben enthousiast.

Het is een heerlijk zoele avond. Het schoolplein ademt de sfeer van een festival. Er is vintage kleding te koop voor een habbekrats, een forse bowl zeer smakelijke pompoensoep met brood voor twee euro, bier voor weinig en er klinkt muziek. Veel studenten klitten bij elkaar in de meest maffe outfits. Droegen ze dat maar elke dag: dan zou de stad er een stuk vrolijker en vooral meer divers uitzien. Maar behalve studenten en hun leeftijdsgenoten zie ik nauwelijks belangstelling. Geen ouders, nieuwsgierige buren. De enkele oudere personen gedragen zich als docenten en zullen dat ook wel zijn.

Ik begeef me naar binnen. En vraag her en der naar Dicks' Tiki Diki Wiki Show 2.0. Verwarrende blikken. Ik moet maar gewoon rondlopen: overal is wel wat te doen. Er is geen programmaboekje en op de deuren van de diverse lokalen geen aankondigingen van performances. Ik neem maar gewoon ergens plaats. Op een hoge tafel die dient als podium staat een bureau en een bureaustoel op wieltjes. Het past allemaal maar net. Een jongeman strak in pak komt op, heet ons welkom en vertelt dat het wachten is op een docent die komt beoordelen. Even later is het zover.

De jongeling speelt met verve een carrièrebeest.

Van het snelle geld in de hectische financiële wereld. De telefoons gaan om de haverklap en de post-its met to do’s stapelen zich op. Het pak gaat uit wat al een prestatie op zich is. De wiebelende bureaustoel heeft rondom krap drie centimeter ruimte. Onder dat kostuum zit weer een pak en daaronder weer. En in alle zakken rinkelende telefoons. Uiteindelijk zoekt hij dekking onder het bureau. Een open einde? Het voelt voor mij nog onaf. Kleding afpellen tot op een Haïtiaanse zwemslip, mobieltjes en memo’s achterlaten en vervolgens afzwaaien voor een jaar retraite op een zonovergoten eiland zou begrijpelijker zijn geweest. De scène is helder maar toch begint de knul aan een uitleg van wat hij met deze performance heeft willen laten zien. Wellicht een verplicht nummertje voor de docent? Gelukkig mag hij nog een paar jaar studeren…

Ik word uitgenodigd om een musical te beleven. "Duurt maar een uurtje." Ik bedank, want ik moet weer op zoek naar de Dicks' Tiki Diki Wiki Show 2.0. Tevergeefs. Buiten speelt een metalband oorverdovend en geestdriftig, er zijn muurschilderingen en een fototentoonstelling. Op een van de buitenpodia presenteren twee erg geestig uitgedoste dames een quiz. Het is een soort equivalent van de ‘Living Jukebox’: al decennia lang een razend populaire publiekstrekker op de Parade. Het is een quiz over alles wat met seks te maken heeft. Een flink gedeelte van de presentatie gaat verloren. Microfoontechniek is een vak apart. Een winnares wordt gehuldigd en iedereen krijgt een troostprijs in de vorm van een condoom. Ik word overgeslagen…

Impressfest is wat een festival moet zijn.

Lekker banjeren, wat eten en drinken, spontaan voorstellingen meepakken, kletsen met makers en spelers en wat dansen. Heerlijke locatie ook. Ver van de parken, plantsoenen en culturele broedplaatsen waar ‘het normaliter allemaal gebeurt’. Maar naast verwondering is er ook verwarring: ik heb het gevoel niet zozeer in een verkeerde maar in elk geval ándere versie te zijn beland. Dan moet je net bij onze eindredacteur zijn. Zij zet onmiddellijk haar tanden in de verschillende informatiebronnen en is vast van plan als een heuse Miss Marple de zaak tot op de bodem uit te zoeken. Wat blijkt: volgens mijn informatie zou dit de tiende editie zijn van Impressfest. Maar het was een tekst-versie van twee jaar geleden! Marketing en publiciteit krijgen hopelijk voor het eindexamen nog de nodige aandacht.

^{Hoofdafbeelding: © Koos Kregel, 𝗗𝗶𝗰𝗸𝘀' 𝗧𝗶𝗸𝗶 𝗗𝗶𝗸𝗶 𝗪𝗶𝗸𝗶 𝗦𝗵𝗼𝘄 𝟮.𝟬, Impressfest, Noorderpoort Kunst & Multimedia}

Dio van Velden

07-07-2025