Derde generatie na de oorlog zijn en je leven danken aan je opa en oma. Waarschijnlijk hebben je grootouders een oorlog overleefd. Met deze gewaagde uitspraak door regisseur Celso Giménez begint de voorstelling 'Zombie Girls'.
Het is geen kinnesinne: een show maken en vooral neerzetten in een container van 5,9 bij 2,4 meter. Waarvan de het grootste gedeelte bestemd is voor…publiek! Dan blijven er iets meer dan vier vierkante meters over voor de spelers. Daar hebben deze zes talenten van de Noorderlingen meer dan genoeg aan.
Mijn eerste containervoorstelling van vandaag is die van Teddy's Last Ride: een dans- en performance gezelschap gevestigd in Groningen. Met een multidisciplinaire aanpak vertellen ze verhalen door middel van dans, beeldende kunst en pop.
Om de Kanaaltunnel onder water over te steken, moet je 38 kilometer afleggen. Als je die afstand kunt hardlopen binnen vijf uur, over het spoor, dan ren je de vrijheid tegemoet. Vijf uur precies: dat is de tijd tussen de laatste trein van de avond en de allereerste trein van de ochtend. Ben je te laat, dan is alles voorbij. Een echtpaar uit Iran besluit om deze ultieme poging te wagen.
Iris is aan het wachten. Niet alleen op de komst van het publiek, maar vooral op haar vriend die uit het buitenland komt. Hij kan op ieder moment aanschuiven voor het eten. Zij zijn al samen sinds de middelbare school en niks kan kapot. Alhoewel?
Drie mannen op drie vierkante meter. De resterende ruimte is voor bezoekers. Volgens eigen zeggen: "Hierbij verklaren wij dat we eerlijk zullen zijn, als dat mag natuurlijk!"
Een paar dagen na het zien van de voorstelling Made in China 2.0 staar ik naar een wit scherm. Wat moet ik hier van maken? Wat kan ik eigenlijk publiceren en wat niet? De achterliggende gedachte achter deze productie is helder: meer dan duidelijk zelfs. De voorstelling heeft mij geraakt, in meerdere opzichten. Er valt van alles te vertellen, maar er is een groot bezwaar.
Op het programma staat Sado van Tomoko Mukaiyama. Een traditioneel Japans poppentheater waar volgens de beschrijving de verhaallijnen van Goede Tijden, Slechte Tijden niets bij is. De naam van dit type poppentheater is Joruri en het mixt realiteit met komedie, boeddhisme, muziek en 3d Anime.
Op Noorderzon ben ik te gast bij een voorstelling van de Vooropleiding van Garage TDI. Maar liefst vier korte voorstellingen worden gepresenteerd onder de noemer van Box Xperiment. Ik beleef 'De Blinde Herder': een vertelvoorstelling over de historische slag bij Ane.
Het Noorderzon Festival is weer losgebarsten. Meer dan ooit keek ik ernaar uit. Want de weergoden zijn dit jaarlijks festival meest goedgezind. Ik verlangde na een paraplu-juli heel erg naar een parasol-augustus. En het wonder geschiedt: het is zomer!
Op een warme zondagmiddag laat ik mij onderdompelen in twee aangrijpende verhalen. Bij de ene voorstelling, over het ontstaan van leven, wordt geen woord gesproken. Via muziek en beelden laten meerdere muzikanten een verhaal ontstaan. De andere voorstelling is een persoonlijk verhaal over verlies. Het verhaal wordt op een serieuze en grappige wijze gebracht door één artiest. Twee korte voorstellingen over het leven, maar vooral: over de kwetsbaarheid ervan.
Chris McCandless is jong en veelbelovend. Zijn vermogende ouders doen er alles aan om hem te verzekeren van een mooie carrière. Chris maakt een andere keuze. Hij laat zijn familie achter om 'true nature' te ervaren: overleven in de wildernis. Dat wordt hem uiteindelijk fataal. Via het toneelstuk 'True Nature' reizen we op verschillende momenten in de tijd mee met Chris, zijn zus en schrijver Jon Krakauer. Op zoek naar antwoorden.
Hoe kun je de wereld verbeteren als je de gevolgen van gaswinning en klimaatverandering zelf ondervindt? Blijft het bij een spandoek of protestlied? Bel je de krant, kraak je een pand of moet je overgaan tot veel hardere acties? In de voorstelling 'Tegengas' van Kabaal Muziektheater kiezen de jongeren voor een eigen manier om actie te voeren.
De voorstelling Narrow Spaces is bedacht door Hendrik Aerts, geïnspireerd op het boek Narrow Rooms van James Purdy. Ik ben niet bekend met deze schrijver en het boek. Ik word getriggerd door de beschrijving van de voorstelling en ben nieuwsgierig hoe de karakters aan elkaar verweven zijn. Ik bezoek de première en moet zeggen dat ik de voorstelling verrassend vind. Naakte mannen die door een hele berg zand rollen was niet iets dat ik vooraf bedacht had. Muziek met dans gecombineerd met scènes over liefde, verlangen en verraad.
Sommige voorstellingen horen gewoon vaak uitgevoerd te worden. 'De Kersentuin' van Anton Tsjechov is zo’n terugkerende klassieker. In verschillende landen en wisselende gezelschappen is 'De Kersentuin' altijd wel ergens te bewonderen.
Eigenlijk weet ik al niet eens meer hoelang Les Misérables op mijn 'te zien' lijst staat. Helaas is het bij vorige versies niet gelukt om een uitvoering van de 'musical der musicals' bij te wonen. Ik sta in de rij bij Martiniplaza Theater en de man voor mij vraagt of ik de persoon ben die al voor de twintigste keer de show bezoekt zoals in het nieuws is verteld. Nope, maar interessant dat er dus mensen zijn die zo vaak deze musical bezoeken. Dat lijkt mij een goed teken en ik ben nieuwsgierig.
Tijdens mijn verblijf in Portugal krijg ik via de app een uitnodiging van Roy Busscher. Hij studeert af aan de theateropleiding met de zelfgeschreven theatervoorstelling Om De Grote Boze Wolf Niet. Een voorstelling over volwassenheid. Locatie is het Der Aa-Theater. De regie voert Jesse Geertsma. Beide talentvolle knapen speelden vorig seizoen in mijn voorstelling Ketchup. Ze speelden niet alleen, maar hadden ook een flink en verrijkend aandeel in het maakproces. Ik heb zin om beide weer te zien en ben uitermate benieuwd naar hun voorstelling dus ik neem de uitnodiging aan.
De wachtkamer van een ziekenhuis als decor voor een (jeugd)voorstelling is niet de setting die je meteen verwacht. Vandaag ben ik uitgenodigd in het Grand Theatre voor de voorstelling 'Als het anders loopt'. Een uur lang wordt het publiek ondergedompeld in een spektakel van veel dans, muziek en soms tekst.
In hotelkamer 2121 komen de levens van Geneviève Bergeron en Layla Bintwarda op een bijzondere manier samen. Beide vrouwen zijn vijftig jaar en hebben een scherpe blik op het leven. Daarmee lijken hun overeenkomsten zo'n beetje op te houden. Na een sneeuwstorm en een doorwaakte nacht vol onverwachte – en soms hilarische - gebeurtenissen, wordt duidelijk wat hun drijfveren zijn. Zijn hun onderlinge verschillen echt zo groot?
Het publiek staat in een kronkelende rij voor de ingang van de zaal te wachten, de deuren blijven lange tijd gesloten. Als we eenmaal uit de wachtrij naar binnen lopen, zie ik waarom: de acteurs zijn al op het toneel.
© 2018-2025 Alle Rechten voorbehouden | Disclaimer | Privacy statement