Een man is verdwaald, omdat hij per ongeluk op een onbekende plek is beland. Of is hij hier toch al eerder geweest? Kan een plek zomaar 'weg' zijn? Hoe komt die man eigenlijk in deze situatie terecht? Komt het door het verbreken van zijn relatie of toch door iets anders? De voorstelling 'Zwarte Lente' belicht een plotselinge breuk tussen twee geliefden. Achter dit thema blijkt echter een groter onderwerp schuil te gaan...
Ik ben voor een tweede dag te gast bij Het Verbond Groningen. In mijn vorige verslag heb ik de bedenkers en uitvoerders al een enorm compliment gemaakt. Ik ga heerlijk in herhaling vervallen: Anniek Akkerman, Tim van der Molen, Jolien Akkerman en Siebren de van der Schueren hebben het gefikst!
Drie avonden, twaalf voorstellingen en vier verschillende theaterroutes. Het Verbond is erin geslaagd om in deze rare tijd een unieke beleving neer te zetten. Op een regenachtige zondagavond ga ik de derde route wandelen. Ik weet alleen mijn startlocatie, niet welke voorstellingen ik ga bekijken.
'Bleeding Love' is een theaterproductie van Nick Bruckman (tekst en regie) gebaseerd op gebeurtenissen in en rondom de 'Groninger HIV-zaak'. Weet u nog? Eind 2007/begin 2008 kreeg deze strafzaak veel media-aandacht en was wekenlang het gesprek van de dag. Drie homoseksuele mannen uit Groningen zouden op seksfeesten bij hen thuis andere mannen willens en wetens hebben besmet met HIV. Niet uitsluitend door onbeschermde seks. Maar door ze te drogeren en te injecteren met besmet bloed. De drie verdachten werden berecht, strafzaken moesten over en uiteindelijk werden twee van hen veroordeeld tot acht en vijf jaar detentie.
Ik wil en moet beginnen met de bedenkers en uitvoerders van Het Verbond Groningen een enorm compliment te maken. Ga er maar aan staan: in twee maanden tijd een theaterevenement van formaat bedenken en uitvoeren. Anniek Akkerman, Tim van der Molen, Jolien Akkerman en Siebren de van der Schueren hebben het gefikst!
Drie avonden lang zijn in totaal maar liefst twaalf theatergezelschappen te zien, telkens op een geheime locatie in de stad. Hun voorstellingen werden speciaal gemaakt of aangepast voor Het Verbond Groningen. Er zijn vier verschillende routes, met ieder drie performances. Wij lopen of fietsen mee met deze routes. Ikzelf begin comfortabel in de binnenstad. Met optredens van Ada and Olympia, Het Peloton en Jan Veldman.
In 2019 speelden Toneelgroep ECHO en het Noord Nederlands Toneel (NNT) de voorstelling 'De Poolse Bruid'. Dit is een bewerking van de gelijknamige film van Karim Traïdia. Het stuk vond plaats op een bijzondere locatie: Boerderij De Haver in Onderdendam. Voor 2020 stond er weer een reeks gepland, maar deze is door corona uitgesteld naar 2021. Gelukkig was er voor het NNT een coronaproof plekje in De Oosterpoort en kon de voorstelling in aangepaste versie doorgaan.
Voor de derde keer op rij wordt de Stadsschouwburg een week uitgeleend aan bewoners uit een Groningse wijk. In deze editie van De Wijk De Wereld wordt Beijum uitgelicht: een wijk met vele bijnamen en een schat aan verhalen. De dromen, ideeën, belevenissen en gedachten van de bewoners zijn omgezet naar een voorstelling.
"Ni hao!" Een enthousiaste groep mensen begroet het publiek. We antwoorden voorzichtig 'Hallo' terug. We zijn live verbonden met de hoofdstad van Taiwan. Vanuit Nederland ligt Taipei op ongeveer twaalf uur vliegen en het is daar zes uur later. Ondanks het grote verschil in tijd en afstand, ontmoeten Groningen en Taipei elkaar. Hier en nu. Ons contact lijkt op dit moment vanzelfsprekend, maar hier is veel aan vooraf gegaan.
In 2018 ging 'One Million People And Me' op Noorderzon in première. Twee jaar later staat deze voorstelling geprogrammeerd op het Noorderzomerfestival. Op het achterliggende thema, suïcide, rust een taboe. Theatermaakster Veerle van Overloop wil hierover het gesprek aangaan. Zij heeft bewust voor verschillende uitingsvormen gekozen, waaronder een audiotour, want: "Je moet in beweging zijn. Dat doet iets met het verhaal dat je binnenkrijgt."
Het Noorderzonprogramma is in volle gang. Dit jaar niet het mooie festival, maar zes weken voorstellingen en een randprogramma verspreid over de stad. Voorafgaand aan mijn bezoek aan de voorstelling 'The Meeting' interview ik Mads Wittermans.
Danser en choreograaf Juersson Hermanus werkt dit jaar voor de eerste keer mee aan De Wijk De Wereld. Samen met zeven bewoners uit de wijk Beijum ontwikkelt hij een dans. Dat is een intensief en inspirerend proces. Juersson vertelt over zijn drijfveren en over de manier waarop hij zijn dansgroep stap voor stap richting de Stadsschouwburg laat bewegen.
Vanmiddag ga ik weg. Naar mijn droombestemming. Het startpunt voor mijn grote reis is 'Anywhere But Here'. Een pop-up reisbureau, dat tijdens het Noorderzomerprogramma is gevestigd aan de Oude Kijk in't Jatstraat. 'Anywhere But Here' is niet zomaar een reisbureau. Hier kun je namelijk een enkele reis boeken naar jouw ideale wereld.
Al ruim vijftien jaar komen ze iedere zomer een week bij elkaar: theatermakers Alex Harvey en Melissa Kievman en een groep goed bevriende acteurs, schrijvers, muzikanten, ontwerpers en natuurlijk koks. Een week lang storten ze zich vol enthousiasme, in en om hun verbouwde boerderij iets ten Noorden van NYC, op een werk van Anton Tsjechov. Een week lang spelen, improviseren, inspireren en proberen.
Sieger Baljon speelt tijdens het Noorderzomerprogramma 'Zijn' uit het tweeluik 'Zijn&NietZijn' (2B or not 2B). Een korte voorstelling die vanaf het moment dat je de zaal binnenstapt intiem aanvoelt. Over een man die zich blootgeeft, zichzelf verliest in maatschappelijke vraagstukken – en zichzelf ook verliest in waanzin en radeloosheid tijdens zijn verzet tegen het noodlot.
Enige tijd geleden tekende auteur en oud-presentatrice van het Jeugdjournaal Lysette van Geel het verhaal van Omid Aghondi op. 'De vlucht van Omid' is een inmiddels veel gelezen en vooral voorgelezen boek op lagere scholen. Het verhaal van Omid leent zich ook uitstekend voor een theatervoorstelling.
Online theater is een langgekoesterde wens van Guy Weizman, artistiek directeur / regisseur / choreograaf bij het Noord Nederlands Toneel (NNT). Nu, tijdens de coronacrisis, heeft hij onverwacht alle tijd om deze droom te verwezenlijken. Weizman is bezorgd over de toekomst. Toch heeft deze periode hem de kans gegeven om zich bezig te houden met het ontdekken van nieuwe mogelijkheden op het gebied van theater.
Het begint langzaam te wennen, die anderhalvemetersamenleving. Toch blijven de gevolgen van de coronamaatregelingen binnen de cultuursector goed zichtbaar, zo ook in Groningen. Ik spreek met Elsemiek Hes, fotograaf van de Groningen University Theatre Society (GUTS) en tevens regisseur van Harvey, over hoe de vereniging omgaat met het uitstel van deze productie.
We zien een enorm en oogverblindend wit decor. Aan de ene kant een gigantisch keukenblok en een eethoekje. In het midden een soort niemandsland met een deuropening. Vervolgens een werkkamer. De achterwand suggereert een kolossaal archief. Verder een werktafel met een maquette. Alles is strak, steriel en vooral erg wit. Het zou zomaar een toonzaal van Jan des Bouvrie kunnen zijn, maar het is het domicilie van Edith en Arthur.
Het is even wennen. Ik ga een theatervoorstelling beleven. Zonder een kaartje te kopen, zonder de datum in mijn agenda te zetten, zonder mij zorgvuldig te kleden, niet naar het theater te lopen en mij te mengen tussen verwachtingsvol publiek, het programmaboekje te bestuderen en niet dat verrukkelijke moment beleven: de zaallichten dimmen, het geroezemoes verstomt, het doek gaat open en de magie start.
© 2018-2025 Alle Rechten voorbehouden | Disclaimer | Privacy statement