In het spoor van Rammstein

"Ik wil, ik wil, ik wil en ik wil…" Het houdt niet op. Het dramt, ramt maar door net als de single 'Ich will' van het derde album ‘Mutter’ van de Duitse band Rammstein. Ik ben te gast in het Grand Theatre. Bij de voorstelling 'Desire' van Louis Janssens. Onderdeel van het Jonge Harten Festival.

Het nummer 'Ich will' zou in de nacht van 11 september 2001 voor het eerst in de Verenigde Staten worden uitgezonden. Op deze dag werd dat land getroffen door aanslagen, waarop veel zenders besloten het nummer niet uit te zenden (bron: Wikipedia: Ich Will).

Eenmaal binnen zie ik vier spelers in vaal licht op de speelvloer. Barrevoets, torso’s ontbloot. Vaal zwarte joggingsbroeken die betere tijden hebben gekend. Ik ontwaar een jonkie met wat krullen op de kop en een matje. Een getinte, slanke man met veel beharing, een hele forse man met een pierrot-achtig hoofd en een man die… ja, daar ook goed tussen past.

Op de speelvloer staat een kleine, vierkante verhoging.

Het zaallicht dooft, de spelers stappen op de verhoging en… er komt geen licht. De scène wordt overgedaan en nu werkt het wel. De spelers staan dicht op elkaar, lichtjes met elkaar verbonden. Een hand losjes op een schouder, de pinken aaneengehaakt. En dan begint het. Afwisselend delen de mannen met het publiek hun willen. Ik wil, ik wil, ik wil en ik wil. En vanaf de eerste zinnen ben ik verbijsterd. Hebben zij mij geïnterviewd? Zijn mijn dagboeken van de laatste twintig jaar van de vorige eeuw uit de papiercontainer gered en bij hun terechtgekomen? Hebben zij mijn deels autobiografische theatervoorstellingen gezien, mijn scripts gelezen en die als inspiratiebron gebruikt? Allemaal erg onwaarschijnlijk.

De mannen willen veel. Naar Barcelona, naar Berlijn, wonen en werken in New York: ik heb het gedaan. Ze willen roken, veel roken, drinken, veel drinken, uitgaan, elke avond weer een nieuwe liefde-van-hun-leven ontmoeten, of twee of meer. Ik ken het. Ze willen theatermaker zijn, ze willen spelen, ik doe het.

"Ik wil veel roken
Ik wil veel drinken
Ik wil hitte
Ik wil dat we voor elkaar kiezen
Voor elkaar zorgen
Ik wil dat we ons leven delen
En samen oud worden
Dat we twee oude mannetjes zijn
Die naast elkaar zotten
Zwijgend en genietend
Ik wil hem op een dag begraven
Of hij mij…"
– Citaat uit Desire, dit boekje was te koop na afloop van de voorstelling. Van: De Nieuwe Toneelbibliotheek.

Ze willen samen Brian Eno zingen. En doen dat. Ze zingen samen 'By this river'. De forse man wil dansen en dat iedereen hem bewondert. Hij danst. Een burlesque verleidingsdans. Alles deint, alles swingt. Ik wil met hem dansen.

Ze willen rust, ze willen liefde maar ook groots en meeslepend leven.

Dat zorgt per definitie voor onrust. Altijd overal maar bij willen zijn. Want stel je voor dat je iets mist. Ik ken het. Maar de toon verandert. Jezelf zijn is niet zonder gevaar. Ze willen bij dageraad uit een club komen rollen, geschreeuw van heterokerels horen en toch niet bang zijn. Want, dat heb ik verzuimd te melden, het gaat hier om vier gay-mannen. Of queer of bi of iets daar tussenin of omheen. Vier goede mannen. Maar dat is riskant. Een goede man is een man die nooit achterom hoeft te kijken. Maar deze vier mannen zijn altijd op hun hoede. Ik ook.

"Waarom wil de hele tijd weg
Wat is dat toch
Dat oneindig zoekende
Is het de pijn, verdriet, wat is dat toch?"
– Citaat uit Desire. Van: De Nieuwe Toneelbibliotheek.

En dan een prachtig 'Sovente il sole' van Vivaldi als afsluiting. Desire gaat op tournee, ja ook door Nederland. En ik geef graag een advies. Ga dit beleven! Het is de allerbeste voorstelling welke ik tot nu toe in dit theaterseizoen heb beleefd. Ze komen in Amsterdam, ik ga naar Amsterdam. Ja, Ich will…!

Makers

Tekst: Louis Janssens, Peter Seynaeve, Mourad Baaiz, Mick Galliot Fabré en Joshua Smits
Spel: Louis Janssens, Mourad Baaiz, Mick Galliot Fabré en Joshua Smits
Eindregie: Peter Seynaeve
Lichtontwerp & techniek: Eva Dermul en Lies Van Loock

^{Hoofdfoto: © Sofie Knijff. Voorstelling 'Desire', Louis Janssens.}