Bijzondere reis door Europa

Ik sta met een groepje mensen geduldig te wachten voor de ingang van Vera Groningen. Eigenlijk weet ik niet zo goed wat mij te wachten staat. We worden naar de bar geleid die voor nu dient als wachtruimte. Ik bekijk een tafel met boeken die worden verkocht. Het doek gaat open en we mogen plaatsnemen op een stoel met hetzelfde boek: 'Borderline Visible', geschreven door Ant Hampton.

Al snel kom ik erachter dat ik niet bij een voorstelling zit in de traditionele zin van het woord. Eigenlijk is het een verhaal dat als geluidsopname wordt afgespeeld, terwijl het publiek het boek doorbladert. Af en toe moeten we onze ogen dichtdoen, terwijl we worden meegenomen in het verhaal van Hampton die met Rita een reis maakt. Op die momenten worden de lichten gedoofd en zitten we in het donker.

Ondertussen bladeren we volgens aanwijzingen van de verteller door het boek.

Niet gewoon van voor naar achter, maar we moeten bepaalde pagina’s opzoeken. Sommige bladzijden zijn zwart, we luisteren dan louter naar de verteller. Soms houden we een vinger op de pagina om deze later terug te vinden. Van idyllische kustlijnen tot een vluchtelingenkamp, er komt van alles voorbij. Het is een verhaal over wat immigranten meemaken. Wat zij moeten doorstaan, vormt een schril contrast met de vrolijke badgasten die vakantie vieren op het strand.

Ik kijk het publiek rond en zie dat iedereen druk in de weer is in het boek. Ik vind het soms lastig om mijn aandacht erbij te houden, maar als ik afdwaal, is het moeilijk om de juiste bladzijde weer te vinden. Net als ik weer bij ben, mogen we even opstaan en een stukje lopen om de benen te strekken. Dat is een welkome pauze van het zitten.

Gierzwaluwen spelen een centrale rol tijdens de reis door Europa.

Regelmatig vliegen ze in het verhaal over en we zien ze ook in het boek. Rita heeft inmiddels de ziekte van Alzheimer en de reis vroegtijdig gestaakt. Haar belevenissen zijn verweven met gebeurtenissen van vroeger die ook een rol spelen in het verhaal.

De lampen gaan vol aan en mensen kijken rond of ze op kunnen staan. Is het echt afgelopen? Dat is het nadeel van een vertelling. Aangezien je niemand ziet, weet je niet zeker of het klaar is. Ik sta op, leg mijn boek op de stoel en wandel Vera uit. In gedachten verzonken vind ik mijn weg terug naar huis. Niet aan een idyllisch strand, maar veilig in Nederland.