Vanmiddag ga ik weg. Naar mijn droombestemming. Het startpunt voor mijn grote reis is 'Anywhere But Here'. Een pop-up reisbureau, dat tijdens het Noorderzomerprogramma is gevestigd aan de Oude Kijk in't Jatstraat. 'Anywhere But Here' is niet zomaar een reisbureau. Hier kun je namelijk een enkele reis boeken naar jouw ideale wereld.
Het idee voor dit speciale reisbureau is afgelopen mei ontstaan. Maker Karel Hermans liet zijn gedachten gaan over dingen die in deze tijd minder gebruikelijk zijn geworden. Een reisbureau oprichten zou nu geen logische keuze zijn. Maar wát als dat reisbureau er toch zou komen? En wát als mensen de keuze zouden hebben om via dat reisbureau voorgoed weg te gaan? Ben je dan echt vertrokken, ook emotioneel gezien, of blijf je gehecht aan de stad die je gaat verlaten?
In groepjes van drie worden we door een gids officieel welkom geheten en naar binnen geleid. Het is de bedoeling om Nederland definitief achter ons te laten. Zelfs het desinfectie-ritueel, wat iedereen inmiddels toch wel gewend is, roept een gevoel van onthechting op. We worden voorbereid op onze reis.
De wachtruimte doet denken aan een futuristische kliniek.
De medewerkers lijken uit een science fiction film te komen. Ik krijg een witte stoel en een koptelefoon toegewezen. Ik luister naar het verhaal van iemand die mij is voorgegaan en naar Tasmanië is geëmigreerd.
Het reisbureau is een wereld die vooral gekenmerkt wordt door de kleuren roze en mint. Tot in de kleinste details zijn deze kleuren doorgevoerd, zoals gevel, interieur, kleding, veiligheidsmaskers van de medewerkers... En zelfs de knopjes van de waterkoeler.
De gezichten van de medewerkers zijn moeilijk te lezen en hun manier van spreken is bijna mechanisch te noemen. Vriendelijke woorden gaan regelmatig over in onhoorbaar gefluister. Alsof het eigenlijk de bedoeling is om iets anders te zeggen. Daar komt bij dat ze alles van mij moeten weten. Er worden vreemde vragen gesteld en natuurlijk liggen ook die onvermijdelijke formulieren, wat gebruikelijk is als je op reis gaat, op mij te wachten.
Na alle formaliteiten word ik naar een andere ruimte gebracht, "om te testen of u voldoende onthecht bent." Wat daar precies gebeurt, is moeilijk na te vertellen. Het is een soort van 'interactieve MRI-scan', waarbij nostalgische beelden van Nederland worden geprojecteerd. Het zorgt voor twijfel in mijn hoofd. Wat betekent het eigenlijk om Nederland te verlaten? Dan neemt mijn gids afscheid.
Opeens, bijna Hollandser kan het niet, sta ik op een grasveld.
Ik loop alleen verder. Nederland uit. Voor de laatste keer het gras voelen kriebelen onder mijn blote voeten en de geur opsnuiven. Ik verbaas me over de kleine paddenstoelen die zichzelf tussen de grassprieten naar boven wurmen. Ook binnen, in een reisbureau, gaat de natuur blijkbaar gewoon door.
Het is nu echt tijd om Groningen te verlaten. Voorgoed. Ik ben er klaar voor. Toch? Een rinkelende telefoon doet mij stilstaan. Ik pak de hoorn op. Een venster biedt vaag zicht op de buitenwereld: een laatste blik op de stad die ik vaarwel ga zeggen.
Voordat ik het besef, sta ik weer buiten. Met de reisbrochure van Anywhere But Here in mijn hand. Daarin staat: "Bent u al tijden op zoek naar een nieuwe toekomst? Is uw levensgeluk niet meer vanzelfsprekend? Kunt u niet wachten om alles achter u te laten? Anywhere But Here biedt u een uitweg!"
Bestaat die droombestemming eigenlijk wel? Waar is die uitweg? Misschien hier.
Credits
Concept en regie: Karel Hermans
Creatief producent: Joran de Boer
Regie-assistentie: Luna van Drunen
Spel: Sybren van der Velde, Demi Dijstelberge, Wanne Buitenhuis, Merijn Kortman, Charley Tengbergen
Vormgeving: Leoni Pirenne, Louwe Noordhoff
Grafische vormgeving en campagnebeeld: Sijbren Reitsma
Dank aan: Noorderzon Festival of Performing Arts & Society, Verhalen van Groningen, René Duursma, De Noorderlingen
Fotografie: © Joran de Boer