In een historische machinefabriek, middenin een groen landschap, laat het publiek zich opsluiten. Met een hoofdtelefoon op werpen wij een blik 'in de vitrine'. De grote vraag is: 'bekijken wij de spelers of worden wij bekeken?'
Achter de Groningse provinciegrens, in de Friese plaats Drachten, vindt jaarlijks het theater- en muziekfestival Simmerdeis plaats. Hier is de voorstelling In de Vitrine te bekijken in de Sluisfabriek. Een voormalig industrieel pand met grote hallen, expositieruimtes en oude machines. Vanaf het festivalterrein kun je een pont nemen naar deze bijzondere locatie. We varen vijf minuten langs futen en 'pompeblêden' (waterlelies).
De overtocht lijkt ervoor te zorgen dat je even pauze kunt nemen van de festival-drukte. Het publiek komt daarmee letterlijk in een andere, enigszins afgesloten wereld terecht. Dat afgeschermde gevoel wordt versterkt door het feit dat de voorstelling zich afspeelt in een afgesloten ruimte waar de ramen zijn afgeplakt. Een hoofdtelefoon houdt de geluiden van buitenaf tegen. We horen alleen nog maar de klanken vanuit de vitrine.
Opgesloten in de vitrine
De voorstelling biedt plaats voor ongeveer vijfentwintig mensen. Regisseur Evelien van Arkel heeft bewust gekozen voor een kleiner publiek, zodat iedereen de mogelijkheid heeft om rond te lopen. Deze voorstelling, een combinatie van muziek en mime, heeft zij gemaakt met muzikant Esther de Jong. Het nummer 'Vitrine' van Esther vormt de basis: een lied over een absurde, mechanische buitenwereld.
Achter ons wordt de deur gesloten. In de ruimte zien we Esther en vier andere spelers. Door de combinatie van de muziek en hun bewegingen, creëert het vijftal een opmerkelijk tafereel: de wereld binnen hun vitrine. Het publiek begeeft zich rondom die wereld. Een deel van het publiek blijft staan, andere mensen lopen rondom het toneel. Een lichtgevende lijn scheidt de spelers van de toeschouwers, maar die lijn blijkt dun. De groep staat tegenover het publiek als een spiegel.
Een spiegel van het menselijk gedrag
Zonder woorden wordt mijn gedrag gespiegeld. Ik realiseer mij hoe ik naar alles aan het kijken ben en hoe ik er nu bij sta. Die spiegel is confronterend. Het roept de vraag op: wie is hier nu eigenlijk de toeschouwer? Ben ik dat – het publiek – of vorm ik onderdeel van die mechanische wereld waarover Esther aan het zingen is? In de vitrine zijn taferelen te zien van mensen die contact met elkaar zoeken en daarin niet lijken te slagen.
Fysiek gezien is deze muzikale voorstelling afstandelijk: geen toeschouwer wordt letterlijk aangeraakt. Toch lijkt er in de afgesloten ruimte van de Sluisfabriek veel te gebeuren. We krijgen een stukje bewustwording mee: in een wereld waar alles automatisch lijkt te gaan, blijft het belangrijk om contact te maken. Met die boodschap slaagt In de vitrine erin om het publiek van binnenuit te raken.
Op 23, 24 en 25 augustus speelt 'In de Vitrine' op Noorderzon Performing Arts Festival Groningen bij Academie Minerva (Praediniussingel). Op Noorderzon.nl vind je meer informatie over de kaartverkoop en de speeltijden.
De productie van 'In de vitrine' ligt bij Up North: een laboratorium voor jonge cultuurmakers uit Noord-Nederland.
Nog even dit
Onze artikelen zijn gratis en zullen nooit achter een betaalmuur verdwijnen. Voor theatermakers willen wij een onafhankelijk en levendig platform bieden: voor nu en in de toekomst. Donaties zorgen ervoor dat wij op lange termijn kunnen blijven investeren in het platform Theater050 en dat verhalen over theaterproducties belicht worden.
Betalen kan via onderstaande knop en je mag het bedrag zelf kiezen.
Bedankt voor je steun!
Kies het bedrag en doneer
Echte verhalen uit de Korrewegwijk en De Hoogte
Ingrid de Vries
Verhalen
Vertrouwen op het eerste gezicht: het resultaat van een bijzondere kettingreactie
Ingrid de Vries
Verhalen
