Drie zussen delen wel het verleden, maar niet het heden

Als het publiek de zaal binnenkomt, staat Renee Fokker hevig te swingen op het podium. Met een hoofdtelefoon op met muziek danst ze door het hele decor, dat bestaat uit een huiskamer met kleurrijke meubels zoals een groene bank en gele buitendeur. Overal staan planten, stoelen en er hangen kledingstukken aan het plafond. Achter een vliegengordijn is een kleine keuken.

Als iedereen zit, begint de voorstelling, Fokker is nog steeds aan het dansen op het moment dat de bel gaat. Na lang treuzelen doet ze de deur open. Henriëtte Tol staat voor de deur, gekleed in een zakelijke witte look en draagt een jasje.

Het is meteen al duidelijk hoe de verhoudingen liggen.

Tol valt direct Fokker verbaal aan, omdat ze de indruk had dat Fokker lag te slapen, aangezien het zo lang duurde dat de deur openging. Fokker, die niet op bezoek gerekend had, krijgt als cadeau bonbons en moet direct van alles voor Tol doen. Haar laptop en telefoon die Tol in aluminiumfolie heeft verpakt, moet ze verstoppen in de vriezer. Er blijkt een verklaring te zijn voor het vreemde gedrag.

Even later gaat de bel weer en Anne Wil Blankers staat voor de deur, met een tas vol boodschappen zoals taart en wijn. Het wordt al snel duidelijk dat de zussen normaal gesproken niet zomaar op bezoek komen bij Fokker en daarom vertrouwt ze het niet. Wat is er aan de hand? De zussen spreken elkaar met de eerste letter van de achternaam, F, T en B aan. Al snel blijkt dat T zich schuil wil houden bij F. T is minister van volksgezondheid en heeft ontslag genomen in verband met verzonnen familieomstandigheden. De echte reden is dat er meerdere meldingen van intimidatie van T zijn geweest. B reageert een beetje vreemd op die familieomstandigheden, later blijkt waarom.

De drie actrices zitten al jaren in het vak en weten het publiek nog steeds te boeien.

Schrijver Marijke Schermer heeft dit toneelstuk speciaal voor hen geschreven, omdat er weinig repertoire blijkt te zijn waarin een vrouw in het hart van de dramatische ontwikkeling staat. Voor drie gelijkwaardige rollen bestaat het bijna niet. (bron: website More Theater Producties)

De zussen delen het verleden, maar hebben moeite met elkaar in het heden. Zo heeft F het gevoel dat T op haar neerkijkt: als een simpele arme danseres, die door fysieke problemen heeft moeten stoppen met haar danscarrière. Oudste zus B, die jarenlang het bedrijf van hun overleden vader heeft geleid, probeert iedereen bij elkaar te houden en alles te regelen. Dit heeft ze haar hele leven al gedaan omdat hun ouders al vroeg stierven.

Als het plot omdraait en F en T er ineens voor hun oude zus B moeten zijn, lijken de verhoudingen totaal anders. De problemen tussen T en F doen er niet meer toe. B is niet gewend aan deze aandacht, maar heeft door de omstandigheden geen keuze en gaat er in mee. Tijdens het einde van de voorstelling zijn de zussen voor nu weer een beetje in elkaars heden.