Het is een gure maandagavond. Ik ben te gast in de Stadsschouwburg in het kader van Jonge Harten Festival. Konvooi speelt de in de pers bejubelde voorstelling 'High Rise'. Gebaseerd op de roman van J.G. Ballard uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Er is een woontoren uit de grond gestampt. Veertig verdiepingen hoog maar liefst. De bovenste etages bevinden zich zo’n beetje in de hemel.
Romeo en Julia is een verhaal dat de verbeelding al eeuwen prikkelt. De beroemde woorden "O Romeo, Romeo, waarom zijt gij, Romeo" klinken haast als een echo door onze cultuurgeschiedenis. Maar wie deze voorstelling van HNTjong & Het Nationale Theater binnenstapt, gaat een totaal andere wereld binnen. Wie verwacht een traditionele opvoering van Shakespeare's liefdesverhaal te zien, komt bedrogen uit. Deze Romeo en Julia is allesbehalve conventioneel.
Het staat al seizoenen lang op mijn verlanglijstje: een voorstelling bijwonen met Florian Myjer. Steeds lees ik lovende woorden over dit talent maar weinig is hij in Groningen te beleven of ik kan niet. We lopen elkander steeds mis. Maar nu gaat het toch eindelijk gebeuren! Ik ga naar de voorstelling ‘Brideshead revisited’ in de Stadsschouwburg. Naar Florian Myjer. Ik heb me extra zorgvuldig gekleed: "You only get one chance to make a first impression" tenslotte.
Als ik de Stadsschouwburg binnenstap en de trap oploop, zie ik dat er twee waarschuwingen hangen. De eerste gaat over het gebruik van stroboscopen en de tweede over het heftige thema, namelijk seksueel misbruik. De voorstelling 'Prima Facie' is een monoloog en gaat over Tessa, die een goedbetaalde strafrechtadvocaat is. Met zedendelicten als specialiteit.
Een avondje adembenemend griezelen in het theater. Daar verheug ik mij erg op. Het is tenslotte bijna 31 oktober dus bijna Halloween. Horror is een tak van theatersport welke in het theater maar zelden te zien is.
Terwijl de VS zich schrapzet voor orkaan Milton, leunt het publiek in de Stadsschouwburg rustig achterover. Wij volgen Fien Leysen bij haar reis naar Alabama. Haar doel is om het spoor te volgen van haar overleden vader: Kris Leysen. In 1978 maakte hij een reportage in Birmingham, Alabama. Opmerkelijk: hij werd in die stad uitgeroepen tot 'deputy sheriff'! Dat is wat hij aan zijn dochter vertelde. Vijfenveertig jaar later onderzoekt Fien of dit verhaal klopt.
Het is een normale dinsdagavond als ik onderweg ben naar de Stadsschouwburg. Volgens de website van SPOT ga ik naar "waarschijnlijk de meest krankzinnige voorstelling van het jaar. Comedy, chaos en gevechten, samengesmolten tot een meesterwerk." Wat heb ik mij nu weer op de hals gehaald? Noorse mythologie in combinatie met showworstelen… Ik heb met beide geen ervaring.
Panic Room is de bijzondere titel van de voorstelling die ik vanavond ga bezoeken. Is de Panic Room een schuilkelder? Een kamer waar je tot rust komt als je in paniek bent of gebeuren er juist dingen in de ruimte waar je van gaat hyperventileren?
En ineens is het lente! Intens en fel. Na een kwakkelende zomer, een vroege herfst, een lethargische en sombere winter laat ze zich weer zien: de zon! De Schouwburg ziet er een stuk vrolijker uit, de deuren staan wagenwijd open voor het publiek voor de voorstelling 'Lady + Lord MacBeth'.
Als het publiek de zaal binnenkomt, staat Renee Fokker hevig te swingen op het podium. Met een hoofdtelefoon op met muziek danst ze door het hele decor, dat bestaat uit een huiskamer met kleurrijke meubels zoals een groene bank en gele buitendeur. Overal staan planten, stoelen en er hangen kledingstukken aan het plafond. Achter een vliegengordijn is een kleine keuken.
Op het podium staan een stoel, camera en lamp. Er hangt een groot projectiescherm. Arne de Tremerie zit bij binnenkomst van het publiek op de stoel en rommelt in zijn rode rugzak. Het lijkt alsof hij iets zoekt.
Het leven is een best ingewikkeld en tamelijk wreed gezelschapsspel. Het venijn en sardonisch genoegen waarmee medespelers jouw pionnetje, gans, verkenner of wat dan ook van het speelbord vagen is stuitend. Of hun straten vol hotels zetten en jij steeds naar de gevangenis moet. En ga vooral niet langs 'af' en o ja: naar die paar honderd euro kun je ook fluiten…
Het toneeldoek gaat open. We zien een rechthoekige kamer. Een soort gigantische schoenendoos. Met een lange zijde open naar het publiek toe. Met daarin een stel, verder niks. Meteen wordt duidelijk dat dit stel al vrij lang bij elkaar is. Misschien al te lang. Gekissebis wat overgaat in een tsunami van verwijten over en weer. Met de messen tussen de tanden komt het hoge woord er bij een van beide tenslotte uit: ze moeten maar uit elkaar.
Is het tegenwoordig nog mogelijk om écht ergens bij te horen? Hoe is het om in de schoenen van iemand anders te staan? Hoe kunnen we empathie oproepen? Deze vragen worden verkend in de voorstelling 'Islands of Empathy (in a Sea of Chaos)'. Met Club Guy & Roni en Slagwerk Den Haag gaan we op reis. Op zoek naar verbinding in een roerige tijd.
Is het mogelijk om een pakkend theaterstuk te maken over de opkomst en de ondergang van een Amerikaanse bank? De Italiaanse schrijver Stefano Massini deed het met 'The Lehman Trilogy': een theaterbeleving over de geschiedenis van Lehman Brothers. In de Stadsschouwburg brengen de acteurs van Internationaal Theater Amsterdam deze investeringsbank en de familie Lehman tot leven. Ze maken pijnlijk zichtbaar hoe de 'American dream' langzaam maar zeker in een nachtmerrie verandert…
Aan de laatste regels van het lied 'De bokken en de Schapen', van Jan Boerstoel en zo indringend vertolkt door Adèle Bloemendaal, moest ik denken tijdens de première van de nieuwste voorstelling van NITE met de titel DE JACHT. Een beeldend essay over het grijze gebied rondom jager en prooi. Een voorstelling met een super actuele inhoud.
Nietsvermoedend heb ik al die jaren wel eens heerlijk Mexicaans gegeten bij het bekende restaurant aan de Vismarkt. Niet wetende dat op deze locatie vroeger het hotel-restaurant van Koos Kerstholt huisvestte. Ik vind het een raar idee dat het volgens mijn herinneringen voornamelijk heerlijk Mexicaans eten is en die van mijn ouders gezelligheid en eten bij Koos Kerstholt. Dezelfde locatie in een andere tijdgeest.
Sommige voorstellingen horen gewoon vaak uitgevoerd te worden. 'De Kersentuin' van Anton Tsjechov is zo’n terugkerende klassieker. In verschillende landen en wisselende gezelschappen is 'De Kersentuin' altijd wel ergens te bewonderen.
In hotelkamer 2121 komen de levens van Geneviève Bergeron en Layla Bintwarda op een bijzondere manier samen. Beide vrouwen zijn vijftig jaar en hebben een scherpe blik op het leven. Daarmee lijken hun overeenkomsten zo'n beetje op te houden. Na een sneeuwstorm en een doorwaakte nacht vol onverwachte – en soms hilarische - gebeurtenissen, wordt duidelijk wat hun drijfveren zijn. Zijn hun onderlinge verschillen echt zo groot?
Het publiek staat in een kronkelende rij voor de ingang van de zaal te wachten, de deuren blijven lange tijd gesloten. Als we eenmaal uit de wachtrij naar binnen lopen, zie ik waarom: de acteurs zijn al op het toneel.
Op dit moment is 'MENA is here' in volle gang: een stadsprogramma van tien dagen. Het publiek wordt daarbij uitgenodigd om kunst en cultuur uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika (de MENA regio) te ontdekken. Op de eerste twee avonden is de voorstelling 'Nomad' te zien van de Vlaams-Marokkaanse choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui. Tien dansers voeren ons mee vanuit de Stadsschouwburg naar een woestijn. Ongerept en puur. Zo lijkt het…
Een jonge man staat bij een kade. Over zijn schouder kijkt het publiek met hem mee naar het water, via een groot ledscherm dat beelden uit zijn leefomgeving projecteert. Het water deint mee op het ritme van de stad. Grijze golven in een betonrijke omgeving. Volop licht en geluid. De man volgt het ritme. Zijn stad lijkt een anonieme plek. Wie zijn de mensen die hier wonen?
De Stadsschouwburg stroomt vol. Echt vol. Met enorm gemêleerd publiek. Ik zie veel pubers, legio jonge stellen en vriendengroepen en ouderen. Alleen al daarvan kan ik erg genieten. Wij komen allemaal af op de voorstelling 'Coriolanus' van het Nationale Theater. Recensenten kwamen loftuitingen tekort over deze voorstelling met een 'weergaloze Yela de Koning' in de titelrol.
.jpeg)
Omdat ik als kuiken ooit nog eens lid geweest ben van een politieke jongerenorganisatie trekt een voorstelling met een politieke insteek mij wel. Al heb ik zelf nooit aan achterkamertjespolitiek gedaan. Ik ben benieuwd naar deze voorstelling, die in Duitsland al meerdere keren en door meerdere gezelschappen is opgevoerd.
Hoe vaak overkomt het je dat je binnen een kwartier stomend de theaterzaal wilt verlaten en je na afloop Dionysos op je blote knieën dankt het niet gedaan te hebben? Lees en huiver. Ik ben te gast bij de Stadsschouwburg, mijn overbuurvrouw. En schrik me te pletter: bus- en busladingen jongelui worden uitgeladen. Uitgelaten blokkeren ze de halve Turfsingel en de toegang tot de schouwburg. Een glas wijn bij het fijnste café van Groningen dan maar: de Souffleur…
Het moderne dansgezelschap 'LeineRoebana' van choreografen Andrea Leine en Harijono Roebana bestaat al meer dan vijfentwintig jaar. Ruim een kwart eeuw al is ze toonaangevend binnen de Nederlandse en internationale danswereld. De wisselwerking tussen dans en muziek en de samenwerking tussen dansers, musici en componisten vormen de kern van het werk van LeineRoebana.
Hoe ga je verder na een groot verlies? Of is 'verdergaan' te makkelijk gezegd als er een dierbare is overleden en niks meer hetzelfde is? Dat ieder gezinslid een eigen rouwproces doormaakt, laten de makers van 'Verdriet is het ding met veren' zien. Deze voorstelling kent een hartverscheurend verhaal. Tegelijkertijd zijn er liefdevolle herinneringen én een kraai die allesbehalve voorspelbaar is…
Een uitverkochte Stadsschouwburg zou het moeten zijn. Ik kijk de zaal rond en zie ontzettend veel lege stoelen. Het is 20:12 en ik vind het ietwat vreemd. Waar blijven al die bezoekers? Uiteindelijk begint de voorstelling ruim tien minuten te laat. De lege plaatsen worden gevuld door een jong publiek met drinkbekers in de hand. Misschien dachten ze dat het een concert was?
De herfst heeft haar intrede gedaan. Mooie dagen afgewisseld door gure. Deze zaterdag zit er zo’n beetje tussenin. Aan de Stadsschouwburg hangen twee lijnen met wapperende kledingstukken. Het ziet eruit als een fraai, gehavend VOC-schip.
Het is een winderige en regenachtige zaterdagavond. De perfecte omstandigheden om je onder te dompelen in de warme en gastvrije ambiance van de Stadsschouwburg. Theatercollectief Wunderbaum uit Rotterdam speelt in samenwerking met Theaterhaus Jena de voorstelling 'The Clowns Convention'.
Enkele weken terug was ik tijdens het Noorderzon Festival te gast bij de openbare repetitie van 'Exit Macbeth' door het Noord Nederlands Toneel. Die vond plaats in heel intieme setting in de machinefabriek. Ik zat op de tweede rij: een close-up plek. Zo moet een leerling van de arts Nicolaes Tulp zich hebben gevoeld, vereeuwigd door Rembrandt op De Anatomische Les. Ik voelde me bevoorrecht. Mateloos geïntrigeerd was ik.
Soms kies je een voorstelling uit puur op gevoel. Onder het motto: wie niet waagt, die niet wint. Ik gok niet, koop nooit een staatslot en speel niet mee in de Postcodeloterij. Dus op die wijze zal mij nooit een fortuin toevallen. Heel af en toe droom ik dat die opzichtige truck mijn gracht komt op rijden en dat ik als enige geen lot heb. Aan de andere kant: Martijn, Winston en vooral die Gaston blijven mij bespaard. Ik ga wel veel het avontuur aan en kies dus voorstellingen puur op gevoel. Zoals nu 'Slachthuis vijf' van Theater Rotterdam.
De uitdaging gaat beginnen: een marathon-theatervoorstelling van ruim vijf uur! Die uitdaging heet Trojan Wars. Een productie van Het Nationale Theater (HNTjong) en onderdeel van Theaterfestival Jonge Harten 2021. Officieel begint de voorstelling om 17.00 uur, maar enkele dagen geleden kreeg ik de uitnodiging om vooral ook de 'experience' vooraf niet te missen in de diverse foyers. Aanvang: 16.15 uur. Het einde van de voorstelling staat gepland om 22.15 uur.
Eens in de zoveel tijd beleef je een voorstelling waar je in wilt springen. Deel van uit wilt maken. Een brief opbrengen of zo: graag! Een uur stilstaan in het decor: nou en of!! Ik hoef er niet eens iets voor te hebben, ben je mal…
'Oom Vanja' of 'Oom Wanja' is een toneelstuk van Anton Tsjechov, met als ondertitel 'Taferelen uit het landleven in vier bedrijven'. Het is een bewerking van Tsjechovs toneelstuk 'De bosgeest' uit 1889. Onder regie van Liliane Brakema brengt het Noord Nederlands Toneel een eigen versie van 'Oom Wanja' naar de Stadsschouwburg.
Voor de derde keer op rij wordt de Stadsschouwburg een week uitgeleend aan bewoners uit een Groningse wijk. In deze editie van De Wijk De Wereld wordt Beijum uitgelicht: een wijk met vele bijnamen en een schat aan verhalen. De dromen, ideeën, belevenissen en gedachten van de bewoners zijn omgezet naar een voorstelling.
Danser en choreograaf Juersson Hermanus werkt dit jaar voor de eerste keer mee aan De Wijk De Wereld. Samen met zeven bewoners uit de wijk Beijum ontwikkelt hij een dans. Dat is een intensief en inspirerend proces. Juersson vertelt over zijn drijfveren en over de manier waarop hij zijn dansgroep stap voor stap richting de Stadsschouwburg laat bewegen.
Dit jaar zou de dertigste editie van Noorderzon plaatsvinden. Een mooie reden om er een speciaal festival van te maken. Helaas gooit corona roet in het eten. Gelukkig zijn de organisatoren erin geslaagd om een alternatief programma te maken. We gaan hierover in gesprek met Milou de Boer, marketing en communicatie bij Noorderzon.
Door de corona-maatregelen zijn alle theaters dicht tot 1 juni. Voor theaters, gezelschappen en theaterbezoekers is dit een vreemde tijd: voorstellingen worden uitgesteld of gaan helemaal niet meer door. Gelukkig zijn sommige voorstellingen online te bekijken. Dit overzicht wordt in april verder aangevuld.
Laat ik maar gewoon met de deur in huis vallen: Steef de Jong is een man om verliefd op te worden! Om wat hij kan, om wat hij doet, wat hij vertelt, zingt, ons laat zien, horen en ons laat voelen. Om wie hij is: een multitalent en bovenal een heel bescheiden, warm en uiterst aimabel mens. Ik had nog nooit van hem gehoord en dat reken ik mijzelf behoorlijk aan. Ik vergeet hem nimmer meer: hij heeft er een fan bij.
3 maart is een bijzondere dag voor De Wijk De Wereld. De Groningse wijk Beijum krijgt symbolisch de sleutel aangereikt van de Stadsschouwburg. De bewoners nemen - samen met theatermakers, muzikanten en choreografen - in juni de schouwburg over om op ontdekkingsreis te gaan en de buurt samen te brengen.
Wie zegt dat feministische onderwerpen en de stelselmatige onderschikking van vrouwen alleen thuishoren in prekende TED talks? 'De Verleiders Female' bespreekt vrouwenthema’s op een humoristische manier – gewoon recht door zee, met weinig subtiliteit en keiharde feiten.
Na 'Five Easy Pieces' en 'La Reprise' sluit de Zwitserse regisseur Milo Rau zijn trilogie van misdaad af met 'Familie'. Aanleiding is de collectieve zelfmoord in Calais van de familie Demeester. In 2007 hingen de ouders en hun twee kinderen zichzelf op in hun gezinswoning. Het enige wat ze achterlieten, was een briefje met de woorden 'Sorry, we hebben het verkloot'. Ook lieten ze instructies na over hun honden. Deze wanhoopsdaad kwam heel onverwacht voor hun omgeving. Een motief is nooit gevonden.
Een dinsdagavond. Stadsschouwburg van Groningen. De voorstelling (…..) 12+, ja u leest het goed, van Theater Artemis. Het jeugdtheatergezelschap uit Den Bosch onder leiding van Jetse Batelaan. Zeer bekende namen, maar nog nooit beleefd. Geschikt voor 12+. Het moet er maar eens van komen.
Ik val maar meteen met de deur in huis, ik ben een Groninger en ik heb aardbevingsschade. Is het gewaagd om een artikel over de voorstelling GAS van Toneelgroep Jan Vos te schrijven? Misschien wel, maar ik noem het eerder een uitdaging. Deze spraakmakende voorstelling is het namelijk waard om over te schrijven.
Wat gebeurt er als mensen uit de wijk de Stadsschouwburg een weekje mogen lenen? Heel veel; dat werd vorig jaar duidelijk bij De Wijk De Wereld. Het idee bleek voor herhaling vatbaar. Dit jaar brengen bewoners van de Korrewegwijk en De Hoogte hun wereld naar de schouwburg.
Vorig jaar namen de makers van De Wijk De Wereld met een grote groep buurtbewoners de Stadsschouwburg over. Het publiek ging met hen mee op avontuur, langs alle hoeken en gangen van het theater. In juni gaat deze ontdekkingsreis verder en komen nieuwe verhalen tot leven. Op de allereerste lenteavond krijgen we - letterlijk en figuurlijk - verschillende voorproefjes.
De Stadsschouwburg in Groningen vind ik een prachtige plek, maar is dit statige gebouw voor iedere Groninger toegankelijk? Niet altijd, denk ik. De Stadsschouwburg is immers geen buurthuis, waar iedereen zomaar kan binnenvallen. Alhoewel?
Bewoners van Wijk Paddepoel en Selwerd in de stad Groningen nemen deel aan Theaterwerkplaats De Wijk De Wereld. In de Stadsschouwburg komen hun verhalen tot leven.
Naar aanleiding van de tachtigste verjaardag van Jacques d'Ancona werd door GOOV Muziektheater een musical over zijn leven gemaakt. Een dag voor deze verjaardag was de première in de Stadsschouwburg Groningen.
Mijn respect voor mensen die écht kunnen dansen, wat bijvoorbeeld geldt voor de dansers bij gezelschap Noord Nederlandse Dans, is groot. Afgelopen vrijdag zat ik in de Stadsschouwburg om een voorstelling van het NND te zien: mijn allereerste keer.
© 2018-2024 Alle Rechten voorbehouden | Disclaimer | Privacy statement