Het publiek staat in een kronkelende rij voor de ingang van de zaal te wachten, de deuren blijven lange tijd gesloten. Als we eenmaal uit de wachtrij naar binnen lopen, zie ik waarom: de acteurs zijn al op het toneel.
Er klinkt muziek. Op het podium zijn drie vrouwen (waarvan een rol gespeeld wordt door een man, namelijk Rop Verheijen) in een bijna idyllisch tafereeltje. Een soort woonkamer in ouderwetse stijl, er wordt geborduurd, geschreven aan een bureautje en er is een was klaar om gestreken te worden. De vrouwen wachten duidelijk op hun mannen die naar de oorlog zijn.
Van tevoren weet ik niet goed wat ik kan verwachten, dus laat ik mij onderdompelen in het geheel.
Ik kan soms niet meer volgen wie nu een dubbelrol speelt en wie nu uitbeeldt dat er een personage ingebeeld wordt. Maar ineens doet Marcha (gespeeld door Rop) haar rok uit en verandert in Soldaat Bumerli met een pistool vol chocolade.
Het decor blijkt van karton en dit geeft een mooi effect als het ineens als een uitvouwbare pop-up de verloofde van dochter Nadina (gespeeld door Diewertje Dir) tot leven brengt. Zijn foto was eerst een schilderij, maar nu is het net of de soldaat op een paard zit. Nadina is ervan overtuigd dat haar verloofde een held is. Bumerli ontvlucht juist de oorlog. Na een avond te hebben ondergedoken, verdwijnt hij van het toneel, gehuld in de jas van haar vader.
Door de snelheid van de liedjes en dubbelrollen is de voorstelling een hilarisch tafereel.
Er is een vader en een verloofde die Bumerli herkennen vanuit de oorlog. Daarbij speelt Malou Gorter afwisselend de vader en de moederrol waarbij je soms eerst moet nadenken wie ze nu is. Als vader terugkomt uit de oorlog wil hij zijn jas. Deze is in het bezit van Bumerli. Geen probleem, aangezien hij toch in de buurt is. Echter zit er een foto van Nadina in de jas, die ze er stiekem ingestopt had, maar Bumerli niet gevonden heeft. Dat mogen zowel vader als de verloofde natuurlijk niet weten.
Een vermakelijk schouwspel volgt, waarbij je als publiek aan een klucht moet denken. Uiteindelijk heeft vader niets door, maar blijkt ook de foto van Marcha in de jas te zitten. Dit soort wendingen zijn natuurlijk erg leuk. Het decor is voor deze scenes veranderd naar buiten en we zien het huis vanuit de buitenkant. De trouwerij van Nadina en haar verloofde vindt plaats op het pleintje naast enkele huizen.
De voorstelling doet soms bijna als een musical aan. Het is natuurlijk een operette, dus er wordt ontzettend veel gezongen. Uiteindelijk komt de verloofde van Nadina erachter dat ze Bumeli ook leuk vindt en verbreekt hij het huwelijk.
De laatste scene speelt zich weer af in de woonkamer.
Bumerli is weer veranderd in Marcha met rok. Op de achtergrond klinken opnieuw knallen van buiten. De vrouwen wachten weer op hun mannen. Is alles ingebeeld of is er echt een huwelijk geweest? Soms vraag ik mij waar ik naar gekeken heb. Liefde, angst of verbeelding van verbeelding? En eerlijk is eerlijk: de opeenvolging van soms absurde dubbelrollen had ik zeker niet verwacht.
Hoofdafbeelding: © Annaleen Louwes & Esther Noyons, campagnebeeld De Dappere Soldaat, Toneelschuur Producties | Steef de JongMakers
Productie: Toneelschuur Producties
Regie + scenografie: Steef de Jong
Libretto Louis van Beek
Spel: Diewertje Dir, Malou Gorter, Rop Verheijen
Licht: Casper Leemhuis
Kostuums: Willy Veen, Ina Veen
Geluid: Maarten de Rooij, Steef de Jong
Uitvoering decor: Coen Schut, Steef de Jong, Stephan Nelissen
Artistiek advies: Ina Veen
Geinspireerd op de operette van Oscar Straus
Tolk Nederlandse Gebarentaal: Mauricio de Kok
Text on stage: Clarissa van den Elzen