Wie zegt dat feministische onderwerpen en de stelselmatige onderschikking van vrouwen alleen thuishoren in prekende TED talks? 'De Verleiders Female' bespreekt vrouwenthema’s op een humoristische manier – gewoon recht door zee, met weinig subtiliteit en keiharde feiten.
Wat me meteen opvalt wanneer ik de Stadsschouwburg binnenkom, is het aantal mannen dat zich momenteel in het gebouw bevindt. Het gevoel dat mannen vrouwenproblemen mijden als de pest wordt immers nogal eens bevestigd tijdens dit soort voorstellingen. Maar daar zitten ze, mannen van alle leeftijden. Studerend, werkend, gepensioneerd, vriend, vader en opa. Zo zie je maar, stereotypes houden lang niet altijd stand.
Typisch, wel, dat de mannelijke Verleiders, bestaande uit onder andere Tom de Ket en George van Houts, het deze keer laten afweten. De Verleiders Female (verleidsters klinkt zo zwoel) laat weten dat de mannen dit soort thema’s liever aan vrouwen overlaten, omdat ze - als man - niet voor vrouwen willen spreken. Aan de ene kant vind ik dit jammer, aangezien ze hiermee toch een stereotype bevestigen. Aan de andere kant, tja. De kwaliteit van deze voorstelling is er in ieder geval niet minder om.
Actrices die zowel mannen als vrouwen spelen, het biedt veel mogelijkheden om dieper in te gaan op vooroordelen en stereotyperingen.
Als man hebben ze een bepaalde beeldvorm van vrouwen, maar tegelijkertijd omarmen Stephanie Louwrier, Gusta Geleijnse, Susan Visser, Jelka van Houten en Dunya Khayame ook het beeld van de 21e-eeuwse 'manly man': plaksnor, net in ’t pak, rond paraderend in een waardige 'mancave' mét bier.
De vrouwelijke Verleiders winden er al vanaf het begin geen hoekjes om. Harde woorden vliegen je voortdurend om de oren: vrouwen zijn 'balanstrutjes', 'multimutsen' die niets anders willen dan 'parttimen', terwijl ze met 'teventerreur' hun man terroriseren tot hij langzaamaan wordt 'gebrainwasht' tot hij BIER (!) verruilt voor wijn, de 'hoerendiesel'. En hij het huis uit wordt gejaagd wegens een melding van verkrachting, dat onterecht wordt verklaard omdat seks binnen het huwelijk wordt gezien als het recht van de man: 'daar doe je het toch voor?'
Tegelijkertijd laten ze zien hoe destructief de man kan zijn tegenover zijn eigen soortgenoten. Zo wordt de man die 'hoerendiesel' verkiest boven het ultieme mannendrankje uitgelachen, wordt homoseksualiteit gezien als het per definitie begeren van al je vrienden (en zo niet, waarom niet?!) en wordt mannenverkrachting strategisch vermeden, want: 'als je er niet over wilt praten, respect daarvoor.'
Harde woorden gaan gepaard met keiharde feiten.
Wist je dat nog geen 50% van de films die ooit zijn geproduceerd de Bechdel test haalt? Dat betekent dat ze nog geen twee vrouwelijke personages met naam bevatten die ook maar één gesprek hebben over 'letterlijk alles, behalve mannen?' Of dat het eerste onderzoek naar de vagina pas in 2001 plaatsvond en dat ondertussen vrijwel alle medicijnen alleen worden getest op heteroseksuele, blanke mannen, die hierdoor fors minder bijwerkingen ervaren?
De verleiders doen hun best om een groot aantal maatschappelijke thema’s in een rap tempo aan te kaarten. Hierin riskeren ze hun publiek kwijt te raken, omdat alle feiten, statistieken en onoplosbare problemen die constant naar je hoofd geslingerd worden toch wel een troosteloos gevoel achterlaten. Zoals ze zelf ook toegeven: 'moeten we deze show niet positief afsluiten?'
Gelukkig wordt het structurele van de vrouwenonderdrukking gecompenseerd door de visuele diversiteit van de voorstelling. De verleiders vermijden TED talk scenario’s en stimuleren denken door doen. Zo vormen vrouwonvriendelijke statistieken de achtergrond van een seksueel getinte scene waarin Stephanie toch écht wel haar blouseje uit moet trekken, want het is 'zo nat', en presenteren levensgrote figuren van clitorissen een seksquiz.
Hierbij komen wij erachter dat clitorissen toch wel echt meer dan één centimeter groot zijn, maar dat deze informatie niet zoveel uitmaakt omdat het gros van de mannen hier niet mee om kan gaan. Niet omdat ze niet willen, maar omdat het stigma omtrent vrouwengenot hen weerhoudt. Want: 'Men are from Mars and women are from Venus.' Toch?
'Vrouwen deugen niet, maar jullie houden er wel van. Waar houden jullie dan precies van?' vat het sentiment van De Verleiders Female perfect samen.
De voorstelling erkent een machtsdynamiek waarin vrouwen tegelijkertijd bemind en onderdrukt worden. Een machtsdynamiek die de grondslag vormt van de maatschappij en, door het stelselmatig beïnvloeden van zowel vrouwen als mannen, telkens weer opnieuw bevestigd wordt.
Een humoristische en tegelijkertijd zware voorstelling die aanzet tot nadenken en, hopelijk, tot actie.
Fotografie: © Raymond van Olphen
Credits
Producent: Bos Theaterproducties
Regie: Tom de Ket
Spel: Susan Visser, Jelka van Houten, Stephanie Louwrier, Gusta Geleijnse, Eva Marie de Waal of Dunya Khayame (Eva Marie de Waal en Dunya Khayame delen hun rol)
Tekst: Gusta Geleijnse, Stephanie Louwrier, Dunya Khayame, Eva Marie de Waal en Tom de Ket
Decorontwerp: Michiel Voet
Video: Michiel Voet en Daan Hazendonk
Lichtontwerp: Uri Rapaport
Kostuumontwerp: Arien de Vries
Composities: Amir Vahidi
Dramaturgisch advies: Cecile Brommer
Nog even dit
Onze artikelen zijn gratis en zullen nooit achter een betaalmuur verdwijnen. Voor theatermakers willen wij een onafhankelijk en levendig platform bieden: voor nu en in de toekomst. Donaties zorgen ervoor dat wij op lange termijn kunnen blijven investeren in het platform Theater050 en dat verhalen over theaterproducties belicht worden.
Betalen kan via onderstaande knop en je mag het bedrag zelf kiezen.
Bedankt voor je steun!
Kies het bedrag en doneer
Dio van Velden
Verhalen
Dio van Velden
Verhalen
