Op het podium staan een stoel, camera en lamp. Er hangt een groot projectiescherm. Arne de Tremerie zit bij binnenkomst van het publiek op de stoel en rommelt in zijn rode rugzak. Het lijkt alsof hij iets zoekt.
The Interrogation gaat over de Franse schrijver / acteur Édouard Louis, die samen met regisseur Milo Rau deze voorstelling heeft gemaakt. Oorspronkelijk zou Édouard Louis zelf op het podium staan. Vanwege zijn haat-liefdeverhouding met acteren is dit niet doorgegaan en zien we hem af en toe geprojecteerd op het scherm. Acteur Arne De Tremerie vertolkt het personage Édouard Louis op het podium.
Tijdens deze voorstelling is Arne een paar keer in dialoog met Édouard Louis op het scherm. Er is een scene waarbij ze synchroon dezelfde bewegingen maken. Dit lijkt mij ontzettend moeilijk om juist te timen, maar Arne doet het feilloos. Édouard Louis is op het scherm aan het woord in het Frans of Engels met ondertiteling. Arne spreekt ons in het Nederlands toe.
We horen het geluid van voetballende kinderen als Édouard Louis, belichaamd door Arne, begint met vertellen.
Édouard werd vroeger gepest op school en rommelde in de pauze vaak in zijn rugzak, zodat het net leek alsof hij bezig was (aha). Over zijn drive om bij diverse clubjes te gaan zoals de theaterclub op school: "van twaalf tot twee, breng je boterhammen mee." Dat loste direct het pauze-probleem op. En: als hij een beroemd acteur zou worden, dan zouden de pesters naar hem opkijken. Dit lukte. Tijdens de eindopvoering kreeg hij een groot applaus van iedereen, inclusief de jongens die hem altijd sloegen.
Édouard Louis is homoseksueel. Hij beseft dit niet. Toch probeert hij lange tijd te verbergen dat hij zich anders voelt. Als zijn zus meegevraagd wordt door een vrachtwagenchauffeur, en huilend terugkomt omdat ze niet verder wou gaan met hem, snapt hij daar niets van. Hij had wel verder willen gaan met de man. Tijdens het vertellen flitst er steeds een lamp de zaal in en horen we een vrachtwagen. Daar is de lamp op het podium dus voor.
Als Édouard Louis op een toneelschool belandt en kennismaakt met het lezen van literatuur gaat een wereld voor hem open.
Hij verslindt het ene boek na het andere. Uiteindelijk wordt hij een bekende schrijver en brengt een aantal boeken uit. Van arme jongen uit een klein Noord-Frans dorp naar een bekende schrijver, voelt als een hele andere wereld. Nu hij succesvol is, voelt hij de druk om meer boeken uit te brengen.
Regelmatig stelt Arne een vraag aan het publiek: houden jullie van lezen, houden jullie van improviseren? 'Houden jullie van applaus? Ik wel.' De respons van de zaal is lauw, er breekt geen luid applaus uit. Het applaus had ik eigenlijk wel verwacht, want hij lijkt hier om te vragen. Er is een scene waarbij Arne aan de techniek om sneeuw vraagt en op de grond gaat zitten. Het is donker en de sneeuwvlokjes dwarrelen over hem heen. Dit geeft een heel mooi, bijna sereen effect.
Als het doek valt, moeten we even bekomen van alles wat we gezien hebben. Het leven van Édouard Louis, verteld in een ruim uurtje. Na enkele seconden stilte breekt er dan toch applaus uit en – zoals het in Groningen gebruikelijk is - een staande ovatie voor Arne De Tremerie.
Hoofdafbeelding: © Michiel Devijver. The Interrogation, Edouard Louis & Milo Rau / NTGent & IIPMNog even dit
Onze artikelen zijn gratis en zullen nooit achter een betaalmuur verdwijnen. Voor theatermakers willen wij een onafhankelijk en levendig platform bieden: voor nu en in de toekomst. Donaties zorgen ervoor dat wij op lange termijn kunnen blijven investeren in het platform Theater050 en dat verhalen over theaterproducties belicht worden.
Betalen kan via onderstaande knop en je mag het bedrag zelf kiezen.
Bedankt voor je steun!
Kies het bedrag en doneer
Roze op het podium en in het publiek
Suzanne Atema
Verhalen
Dio van Velden
Verhalen
