Van de achterkamer naar de bühne

Omdat ik als kuiken ooit nog eens lid geweest ben van een politieke jongerenorganisatie trekt een voorstelling met een politieke insteek mij wel. Al heb ik zelf nooit aan achterkamertjespolitiek gedaan. Ik ben benieuwd naar deze voorstelling, die in Duitsland al meerdere keren en door meerdere gezelschappen is opgevoerd.

De schouwburg is goedgevuld. Mogelijk zijn er veel 'House of Cards' liefhebbers naar de zaal getrokken, die al bekend zijn met het politieke intrige genre. Het decor bestaat voornamelijk uit ballen die aan een constructie van stalen buizen die in de lucht hangen. Ik vraag mij meteen af wat deze ballen betekenen.

De eerste scene bestaat uit Ebba die een speech voorbereidt over haar man Miro. Krachtige woorden vinden de weg naar het publiek. Is het een vooruitblik of flashback?

Het toneelstuk gaat over Miro, al vijf jaar aan de macht en hij kan het eigenlijk niet meer aan. Hij kampt met een depressie, maar wil dit verbergen. Hij zou graag stoppen en zijn positie opgeven, als hij niet al wordt afgezet. Daarnaast staat zijn vrouw Ebba, die probeert om hem in het gareel te houden, omdat ze hun leven fijn vindt. Maar stiekem wil ze zelf zijn positie. Dan is er ook nog de spindoctor Dieter, een dichter, het ongeboren kind van Ebba (miskraam bij tien weken) en een politieke partij die tevreden gehouden moet worden.

Het geheel zit vol intriges en kronkelt nauw verbonden door en met elkaar.

De machtspelletjes zijn schering en inslag, maar wie houdt nu wie in de greep? Ebba komt er gaandeweg achter dat ze toch veel opgeofferd heeft. En eigenlijk niet de credits krijgt die ze volgens haarzelf verdient. Ze praat toch ook mee over de beslissingen van Miro? De spindoctor wil eigenlijk dat Miro aangeeft depressief te zijn zodat zijn onvoorspelbare gedrag makkelijker te verklaren is. De diepere lagen van de personages zijn soms moeilijk te vatten door de vele intriges en lijntjes die door elkaar lopen. Waarom Miro misschien door de partij afgezet wordt, blijft onduidelijk. Zelf zou ik dat dan wel weer graag willen weten. Maar deze laag kunnen we helaas niet afpellen.

Een pilletje hier, affaire daar en als klap op de vuurpijl een zelfmoordpoging van Ebba. In Momentum is het tempo hoog. Af en toe verschuift er een buis met een bal, ik weet nu nog niet of dit metaforisch "alle ballen in de lucht houden" moet voorstellen of dat de boel uit balans gebracht wordt. Miro blijkt onvruchtbaar. Dus het is voorspelbaar dat de miskraam van Ebba uit de affaire met spindoctor Dieter komt.

Laat ik vooropstellen dat ik normaal gesproken geen kijker ben van het genre politieke intriges en zeg nu zelf: alleen het nieuws kijken is daarvoor al genoeg. Onlangs weer het gaswinning- schandaal. Dus de serie 'House of cards' is tot nog toe aan mij voorbij gegaan. Maar wie weet begin ik er ooit nog eens aan.

Terug in het Momentum en de rollercoaster van deze voorstelling.

Het lijkt de spindoctor een goed idee als Ebba een speech gaat geven om het hachje van Miro (en haarzelf) te redden (ah, de speech uit de eerste scene dus?). Waarover is niet helemaal duidelijk. Het stuk eindigt nadat Ebba hersteld is van haar zelfmoordpoging en dat Ebba zelf de macht wil grijpen. Miro begrijpt dit toch? Na alles wat ze voor hem gedaan en opgeofferd heeft en ook altijd achter hem is blijven staan. Nu is het haar tijd, nu is het Momentum.

Makers

Tekst: Lot Vekemans
Regie: Maaike van Langen
Spel: Waldemar Torenstra, Astrid van Eck, Vincent Croiset, Marijn Claes en Maas Muhren
Decor: Ascon de Nijs
Kostuums: Dorien de Jonge
Lichtontwerp: Jasper Nijholt
Muziek: Ivar van Urk

^{Hoofdafbeelding: © Piek, voorstelling Momentum, Korthals Stuurman Theaterproducties, foto aangeleverd door SPOT Groningen}

Suzanne Atema

07-03-2023