Spiegeltje, spiegeltje, achterwand…

Wat is het Grand Theatre aan de Grote Markt toch altijd weer een heerlijke plek om naartoe te gaan. Fijn terras, intieme foyer, altijd heel vriendelijke gastvrouwen en -heren. Leuk publiek, een tikje artistiek qua gedrag, gesprekken en kleding. Het fijnste is uiteraard de wat alternatieve programmering waarmee het Grand Theatre een soort Off-Broadway en Off-Off-Broadway is van Groningen. Steeds weer ontdek ik nieuwe makers, spelers en gezelschappen. Zoals nu: Theater Utrecht…

Volgens hun website: "Theater Utrecht is hét stadsgezelschap van Utrecht en maakt nadrukkelijk geëngageerd theater, gericht op existentiële thema's. Een inclusief, interdisciplinair gezelschap dat diep lokaal geworteld is en de kunst centraal zet. We putten daarbij uit alle mogelijke bronnen: van persoonlijke verhalen, literatuur en muziek tot modehuizen, popcultuur en clubs. Het theater van de toekomst." Productiehuis Feikes Huis koketteerde met 'hybride theater cross-overs'. Het komt op mij over dat gezelschappen zich in allerlei bochten wringen om er vooral toe te doen, hun bestaan te rechtvaardigen. Ik ben in elk geval klaar voor de voorstelling Versus…

Voor vanavond worden een kleine zeventig gasten verwacht, wat minder is dan de gewenste honderd bezoekers van Theater Utrecht. Het gezelschap heeft een hele slimme truc bedacht om de theaterzaal veel gevulder te laten lijken. De gehele achterwand bestaat uit een enorme spiegel. In eerste instantie ben ik verrast door deze 'publieksopstelling' maar dan zie ik mijzelf lopen, mijn plaats opzoeken, jas uittrekken, hoed afzetten en gaan zitten. Enigszins verbijsterd zit ik naar mijzelf en mijn medebezoekers te kijken. Niemand peutert nog even in de neus of beantwoordt een laatste appje…

In Versus zijn we aanwezig bij het langverwachte interview met een populaire mediafiguur over wie wordt gezegd dat die een grote aanhang heeft opgebouwd en ook politiek actief zou kunnen worden. De meest vooraanstaande journalist van het land voelt deze charmeur ten overstaan van een live publiek aan de tand. Ze zal dit varkentje wel eens even wassen, deze narcist vakkundig fileren en uitbenen. Naarmate hun strijd steeds intenser wordt, verandert het interview in de voortzetting van een eeuwenoude titanenstrijd om de gunst van het publiek en uiteindelijk de macht.

Met Versus slaan Vincent van der Valk en Casper Vandeputte na hun theaterhit Immens (toneelschrijfprijs 2020) wederom de handen ineen. Componist Anthony Fiumara tekent voor de muziek. Zijn fascinatie voor het werk van Philip Glass is hoorbaar. Het Cello Octet Amsterdam voert de composities uit en acteerkanon 'Ntianu Stuger is aangetrokken voor de rol van journaliste/presentatrice. Maar ook Vincent zelf kan er wat van! Beide zijn zij wat velen van ons zouden willen zijn: jong, vitaal, sexy, intelligent, welbespraakt, adrem, slank, ambitieus, uitstekend verzorgd en gekleed.

Wat nog begint met voorzichtig aftasten, om elkaar heen dansen en springen, elkaars strategie trachten te doorgronden, escaleert al snel.

Een fascinerend duel volgt. En daardoor wordt deze voorstelling een samenvatting van en vileine parodie op de vele talkshows welke we dagelijks over ons heen gestort krijgen. Maar dan gelukkig zonder allerlei giechelende en kraaiende sidekicks, zonder zelfbenoemde humoristen, zonder sneue, slonzige zestigers die menen zich verbaal alles maar te kunnen permitteren en zijn vergeten dat de plek voor een drol het toilet is en niet midden op tafel. Zonder lui die denken overal maar verstand van te hebben en zichzelf enorm veelzijdig vinden. Mensen zonder een uniek talent beroepen zich altijd op veelzijdigheid. Elkaar fatsoenlijk laten uitpraten is allang niet meer modieus. Met zoeken naar elkanders overeenkomsten, gezamenlijke interesses en passies scoor je beteuterde kijkcijfers. Het volk wil blijkbaar bloed zien. Geef het volk chips en spelen…

De teksten zijn slim en scherp. En vooral snel. Het gaat alle kanten op.

Kun je je nog wel culinair heerlijk laten verwennen terwijl de halve wereld honger lijdt? Mag je nog wel voluit genieten van een decadente stedentrip als er elders in Europa en daarbuiten jonge mensen aan het front sterven? Ben je een volger of wil je gevolgd worden? That's the question. Het spel is eveneens slim en scherp. En vooral snel. De muzikale intermezzo's van het cello octet zijn behalve prachtig van compositie en voortreffelijk uitgevoerd een broodnodige verademing.

Heel origineel is de idee voor deze voorstelling niet. Mugmetdegoudentand deed het diverse malen eerder en Wunderbaum heeft het elkaar scherp de maat nemen vaak en intrigerend tot kunst verheven. Maar deze uitvoering van Theater Utrecht is zeer goed en zeer welkom. En zo nodig om het publiek steeds weer een spiegel voor te houden. En al is het misschien niet het kijkcijferkanon waarop gehoopt en gerekend werd: ik ben blij dat de deuren opengingen. Schouwburg versus kijkbuis. David versus Goliath. Gelukkig zoekt Theater Utrecht niet uitsluitend de verschillen in mensen maar ook de overeenkomsten. Van harte kijk ik uit naar hun opvolger: TBS On Tour…