Het is zondagmiddag, zowaar droog en we krijgen warempel een schraal zonnetje te zien! Ik haast mij uit mijn werk naar het Prinsentheater. Daar namelijk presenteert 'Vrijdag' twee voorstellingen uit hun 'Route Acteren & Maken'.
Begin dit jaar bezocht ik hun Plusprojecten: in één enkel weekend komen zeer jeugdigen bij elkaar om onder leiding van professionals een complete voorstelling te maken inclusief decors, rekwisieten en kleding. En die vervolgens op zondagmiddag te spelen. Dat was een heel fijn succes!
De 'routes' zijn cursussen welke een heel theaterseizoen duren.
De 'Route Acteren & Maken' is opgezet voor jongeren tussen de 16 en 20 jaar. Eens per week komen ze bij elkaar. De eerste helft van het seizoen wordt vooral besteed aan acteren, improvisatie en speltechnieken. In de tweede helft gaan ze echt maken. En het eindresultaat wordt gepresenteerd. De belangstelling voor de cursus is groot. Zo groot zelfs dat er twee groepen konden worden samengesteld. Te meer bijzonder daar bijvoorbeeld sportverenigingen grote moeite hebben jongeren in deze leeftijd vast te houden of nieuw te werven. Studies, bijbaantjes, uitgaan en verliefdheden zijn ook spannend. En tijdverslindend.
Twee groepen dus twee voorstellingen! De entree en foyer stromen vol met ouders, oma's en een enkele opa, opgewonden zussen en stuurs kijkende broers. Bloemenstalletjes hebben weer goede zaken gedaan. De eerste voorstelling stond gepland om 15.00 uur maar dat wordt een half uur later: er moet worden geplast, een rekwisiet of kledingstuk is zoek, dan de yell waarna er weer uitgebreid moet worden geplast. Het theatervak heeft zo z'n rituelen… Maar dan gaan de deuren open!
De eerste groep speelt de voorstelling Versnelling Vijf. Deze voorstelling gaat over het reilen en zeilen binnen fietskoeriersbedrijf Versnelling Vijf. Oprichters Harma en Sjoerd runnen het met een warm hart voor hun diensten, hun klanten én personeel. Dat laatste is een bijeengeraapt zooitje. Enige arbeidsethos en discipline lijkt hen vreemd. Ze komen en gaan wanneer ze zelf willen: het eerste altijd te laat, het laatste dikwijls te vroeg. Kwekken over aanstaande feestjes en vriendjes lijken belangrijker dan de pakketjes en na elke rit kan een fiets steevast de reparatie in.
Toch loopt de zaak als een tierelier. De klandizie stijgt en Harma ruikt succes. Harma wil meer. Ze kiest voor een nieuwe bedrijfsvoering, neemt een HR-manager en office-manager in dienst, houdt verplichte personeelsbijeenkomsten waarin ze raast, tiert en eist. Ze aast op nóg meer succes, meer omzet, meer winst. De euro's stromen binnen. Maar ten koste van wat?
'Versnelling Vijf' laat zien wat grootheidswaanzin teweeg kan brengen. Dat het nastreven van succes en geld een prijs heeft.
Interessant dat juist deze leeftijdsgroep een dergelijke voorstelling maakt. Dagelijks zie ik honderden van deze jongeren over het Martinikerkhof en door de St. Janstraat slenteren tussen de Appie en school met plastic zakken vol afgebakken croissants, frikandelbroodjes en gevulde koeken. En zakken chips, blikjes energiedrink. Het hebben van geld en het daaraan uitgeven (ik neem aan dat er wordt afgerekend) lijkt vanzelfsprekend en dat verbaast mij.
Jongeren die enkele jaren online hebben geleefd door de pandemie. Jaren waarin ze juist hun sociale vaardigheden verder hadden kunnen ontwikkelen, het omgaan met geld, het verdienen en besteden ervan. Het uitgaans- en diepere gevoelsleven ontdekken. In deze voorstelling wordt dat helder verwoord. Deze leeftijdscategorie heeft behoorlijk last van depressies, lusteloosheid en moeite opeens weer met de vrijheid en de daarmee gepaard gaande verantwoordelijkheden en verplichtingen om te gaan. Moeite met discipline, met hiërarchie. Ze hebben dan ook wat in te halen en verkiezen na de zoveelste reorganisatie en tirade van Harma massaal op te stappen. Ik geef ze groot gelijk. Nieuwe avonturen tegemoet.
Het decor (met dank aan WerkPro) is rijk en overtuigt. Veertien spelers maken de speelvloer vol. Met figuratie van de tweede groep erbij nog voller. Waardoor het geheel behoorlijk druk en soms chaotisch overkomt. Dit gaat regelmatig ten koste van de verstaanbaarheid. Een aantal lessen stemgebruik zowel in volume, rust als dictie zou een uitstekende investering kunnen zijn. We beleven een komische choreografie met fietssturen als opening en vervolgens een reeks sketches van situaties binnen een hectisch koeriersbedrijf. Met en door een enthousiaste cast. Echt theater in de pubertijd.
We mogen even de benen strekken, een drankje nuttigen en nog net even van een klein zonnetje genieten. De theaterzaal wordt in no time omgebouwd en we maken ons op voor de tweede voorstelling. Het programma vermeldt: 'De mooiste momenten in het leven zijn wanneer een wens uitkomt. Of toch niet? Is een wens niet stiekem een radioactief goedje om beter hard van weg te rennen? En wie vervullen die wensen eigenlijk? In deze voorstelling nemen experts je mee in de wonderlijke wereld van mensen die wensen. Hoop je al op een 'en ze leefden nog lang en gelukkig'-voorstelling? Dan kunnen we alleen maar antwoorden: 'Be careful what you wish for!'
De speelvloer is leeg. Het decor bestaat uit projecties op het achterdoek. Als opening zien we een planeet in het heelal. Wat een rust en wat een verademing. Vervolgens maken we kennis met een reeks goden, geesten, feeën, trollen, godinnen en andere wensexperts. Toverstafjes, wonderpoeders, magische elixers en drankjes komen er niet aan te pas. Een weids gebaar, een vingerknip en de wens is, nauwelijks volledig uitgesproken, al gerealiseerd.
Bakken met geld, de schoonheid van Miss Universe, een gouden paleis: in een seconde of minder geregeld.
Waarom moet een moraal toch altijd elk sprookje verknallen? Waarom hebben anderen het altijd op jouw plotselinge rijkdom voorzien en wordt je leven vergald door honderden bedelbrieven? Door minstens twintig huwelijksaanzoeken per etmaal vanwege je schoonheid? Moet je je paleis 24/7 verdedigen tegen golddiggers? En wat was er mis met hoe mijn leventje eerst was?
Er gebeurt veel. Ook in deze presentatie moesten zoveel mogelijk ideeën van iedereen een plek krijgen. Het fijne is dat deze overkomt als een behoorlijk professionele montagevoorstelling. Met een mooi evenwicht in rust en drukte, een inventief toneelbeeld en de nodige humor zowel in tekst als in de regie. En een vette knipoog naar de Griekse drama's, het repertoire van Shakespeare en zoetsappigheid van Disney.
Beide presentaties zijn echte familievoorstellingen: speels en enthousiast theater in de pubertijd. Het publiek wordt op de wenken bediend. Zelfs de broers lijken wat minder stuurs.
Afbeeldingen: © Karlijn Ringnalda, stills uit de repetitievideo van Wens en Versnelling Vijf. Hoofdfoto: still uit Wens.Credits
Versnelling 5
Spelers: Zoë Bakker, Ibrich Nanninga, Hanne Aussems, Sytze de Boo, Nina de Boo, Julie Damwichers, Joy Feiken, Mirte Geurkink, Famke Gussenhoven, Rosa Kamstra, Eline Lunshof, Liina Schellenberg, Norah Schoonhoven, Tom Withaar
Script: Hannah de Vries
Kostuums: Gerda Schepers
Deze voorstelling wordt mede mogelijk gemaakt door WerkPro Stallingen.
Wens
Spelers: Wolf Gazendam, Jadon Jansen, Diem Jansen, Fay Knippen, Luca Kokmeijer, Sophia Koop, Lene Nuus, Lara Reijntjes, Jasmijn Spee, Jamie Westenberg, Yente Wilthof
Idee en kostuums: Allen
Script: Niels Smit Duyzentkunst
Nog even dit
Onze artikelen zijn gratis en zullen nooit achter een betaalmuur verdwijnen. Voor theatermakers willen wij een onafhankelijk en levendig platform bieden: voor nu en in de toekomst. Donaties zorgen ervoor dat wij op lange termijn kunnen blijven investeren in het platform Theater050 en dat verhalen over theaterproducties belicht worden.
Betalen kan via onderstaande knop en je mag het bedrag zelf kiezen.
Bedankt voor je steun!
Kies het bedrag en doneer
Dio van Velden
Verhalen
Dio van Velden
Verhalen
