Undercover Grindr Diaries

Dag 2 verloopt heel anders. De sfeer is nog steeds goed, lief, verwachtingsvol en energiek. Werken met Manuel is volgens Jonathan tenslotte altijd 'a lot of fun'. De bizarre outfits, plak- en laknagels, frutsels en prutsels zijn er nog steeds. Maar werken met Manuel is ook kolere hard werken. Voor mij dan althans.

Voor al die dans- of op zijn minst bewegingsprofessionals is het allemaal min of meer vanzelfsprekend. Maar ook zij worden uitgedaagd.

Ik stort me erin. En hoor van mijn medespelers heel regelmatig: "My father is much younger than you are but I have never seen him doing what you do." Het rennen, tijgeren, kikkeren, rollen, grijpen, liften en meer. En weer en meer en weer. Alles doet pijn, ik loop flinke schrammen op. En ik ben niet de enige. Het zijn echt pittige choreografieën en bewegingsroutines. Gelukkig afgewisseld met improvisaties. Het binnengaan en verlaten van een stoomcabine van een sauna. Het inventariseren, het positie bepalen en plaatsnemen, loeren, voetje vrijen, suggestief onder de handdoek wrijven of die gewoon brutaal openslaan, actie ondernemen of juist niet. Het wordt bij tijd en wijle echt opwindend. Maar dan zijn er weer de nieuwe uitdagingen van Manuel en begint de totale afpeigering.

En weer scenes in de sauna. Een handdoek meer of minder doet er niet meer toe. Ook in de heftige dansroutines: je begint met een handdoek en verliest die zomaar. Je eindigt piemelnaakt. En bindt weer een handdoek om. Voor zolang dat duurt. Ach ja… Die bewegingsroutines hebben in elke geval een heel groot voordeel: je wordt er lekker warm van. Want in tegenstelling tot wat de titel suggereert, is het bijzonder fris in de theaterzaal. Ik heb het gewoon verrekte koud! En dat heeft gewoon direct invloed op het aantal centimeters. Geen afsluitende gezamenlijke maaltijd of zelfs maar drankje vandaag. Iedereen gaat hondsmoe zijns/het/hem/haar of wat dan ook weegs. En iedereen snapt dat ook volkomen.

Dag 3

De zaterdag begint weer heel gemoedelijk. Elkaar opnieuw ontmoeten, koffie met honing. Een spontane warming-up met snuffelen, swaffelen, rekken & strekken, kletsen. Alsof we elkaar al maanden kennen en zo voelt het ook. Deze dag kent heel serieuze momenten. Lip-sinc opnames van een ieder met een paar regels tekst, intensieve opnames van sauna-scenes. Niks millimeterwerk: full body op body.

We kennen elkander inmiddels zo door en door dat het allemaal vanzelfsprekend is.

© Jonathan Bonny, tijdens maakproces 'Grindr Diaries'

Veel close-up opnames. We moeten net als de vorige dag veel stil zijn in verband met voorstellingen elders in het pand. Deze dag is er een voorstelling voor baby's. Die luisteren dan naar geluiden van wind, diverse vogeltjes, vleermuisjes, juffers en weet ik wat nog meer. Ik wist niet dat daar theatervoorstellingen voor waren en dat die dus ook serieus gemaakt worden…. Wij hebben daar in ieder geval een heel realistische bijdrage aan geleverd. Door onze rookmachine (stoomcabine aduhhh…) ging het brandalarm gedurende minstens tien minuten af in het gehele pand. Dus die zuigelingen hebben we gewoon laten raken aan de eerste maandag van de maand. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen tenslotte…

Dag 4

De vierde dag – het is tenslotte een diary, een dagboek – is wat beladen, de laatste dag tenslotte waarin al het ontbrekende materiaal nog geschoten dient te worden. Maar de onderlinge sfeer is ontspannen en professioneel. Met de idee van: we gaan gewoon door totdat iedereen tevreden is. Het eindresultaat gaat voor alles. We werken hard. Jonathan en Manu weten blijkbaar exact wat ze nog nodig hebben. Cameraman Paul weet precies wat hij nog mist voor de perfecte registratie. Dus werken we hard. Hard en exact. Het wordt bij tijd en wijle echt opwindend, echt geil. Ik hoop zo van harte dat dat op camerabeelden is vastgelegd en wordt gebruikt.

Er worden solo's geschoten.

Bij de echte dansers zijn dat vooral de dansroutines. Bij mij wordt dat dus de quick-change van handdoek naar kimono en vice versa. Ik had een Oosterse goudkleurige kimono tot op de enkels meegenomen. Als warmtebron, als inspiratie. Gewoon zo'n geweldige vondst op een rommelmarkt voor drie of vijf euro. Die solo van en met mij was dus echt wel spannend met mijn collega's van Theater 050 op de tribune. Zij waren gekomen om JÓRMA een interview af te nemen. Een van de ambities van dit Groningse weblog is nieuwe makers, frisse en intrigerende initiatieven flink aandacht te geven.

De eerste spelers moeten vervolgens bepaalde treinen halen. Die ene via Amsterdam naar Parijs, een ander moet een vlucht naar Cairo halen, een ander moet tijdig in Arnhem zijn om nog huiswerk te kunnen maken voor de volgende belangrijke maandag. En ik… Ik moet ook veel geloof ik. Ik moet heel veel werken, heb veel voorstellingen. Ben twintig jaar getrouwd met een partner die ook nog eens jarig is.

De afscheidsceremonies zijn intensief maar ook verrassend vluchtig.

Niemand kende elkaar op voorhand, we hebben slechts vier dagen met elkaar gewerkt en we nemen afscheid als vrienden. Een premièreparty annex red-carpet-event zal er niet zijn. Waarschijnlijk gewoon een lieve mail van Jonathan en Manuel met een link naar het eindresultaat. In een ongekuiste en gekuiste versie. Je moet het tenslotte ook je vader kunnen laten zien. Ik heb nagellak gekocht… Rode…