Twee mensen hebben de luxe om een nieuwe huisgenoot te kiezen. Na een lange hospiteeravond bepalen zij: wie is leuk, wie kan met hen meepraten, wie maakt de meeste indruk en wie heeft de beste uitstraling? Als iedere gegadigde al lang vertrokken is, staat Myrte Siebinga voor de deur. Te laat en dus kansloos om die gewenste kamer te bemachtigen. Of toch niet? Myrte geeft het niet op. Heeft haar strijd zin?
Myrte Siebinga zoekt een kamer is gemaakt door De Warme Winkel. Het gezelschap maakt geestige, brutale en intelligente voorstellingen over de meest uiteenlopende thema’s (bron: website De Warme Winkel). Deze voorstelling is een coproductie met Grand Theatre en daar beleef ik de première. Het is druk. Het publiek staat verspreid op de trappen en in de ontvangstruimte. Ondanks dat ik ruim op tijd ben, sta ik – net als Myrte Siebinga – achteraan in de rij. Daarmee lijkt voor mij de hospiteeravond nu al begonnen.
In de benedenzaal staan spelers Mirthe Labree en Marius Mensink op het podium. Ze hebben zojuist allerlei mensen over de vloer gehad, omdat ze een nieuwe huisgenoot zoeken. Voor de kleinste kamer. Zelf hebben ze een grotere kamer tot hun beschikking. Goed geregeld dus. Of eigenlijk: het systeem werkt nou eenmaal zo. Ze hebben allebei al een kamer bemachtigd, dus zij bepalen hier de huisregels. Zolang de huur maar wordt overgemaakt, vindt hun huisbaas alles goed.
Het hele systeem – uit al die mensen die langskwamen, één persoon moeten kiezen als huisgenoot – vinden ze eigenlijk oneerlijk.
Maar ja: het wordt natuurlijk wel hún huisgenoot. Die persoon moet uiteraard leuk zijn. Grappig ook. Betrokken bij hun wel en wee. En degene moet op de juiste manier naar hen kijken: allebei evenveel aandacht geven. De wensenlijst van deze twee mensen is lang, maar er valt voor hen veel te kiezen. Er zijn meer dan genoeg gegadigden langsgekomen.
Net als zij hun keuze hebben bepaald, staat Myrte Siebinga op de stoep. Onaangekondigd en te laat. Gekleed in een knalgele jas. Ze heeft een grote katoenen tas bij zich, met een smile erop. Of Myrte toch nog mag laten zien wat ze waard is? Desnoods maakt ze eerst de wc even schoon. Kleine moeite, echt waar. Dan kunnen de anderen ook even ervaren dat ze 'een opgeruimd type' is.
Myrte slaagt erin om een rondleiding, te beginnen met de wc, te bemachtigen én zichzelf alsnog te laten keuren als 'heel-misschien-huisgenoot'. Bijzonder is dat er geen extra attributen aan te pas komen om het huis vorm te geven. Een kamer wordt geduid met een verlicht vlak op het podium. Voorwerpen, zoals afwasborstels, drempels, lichtknopjes, rubberen handschoenen en de knoppen in de meterkast, worden door de spelers uitgebeeld. "Als je in deze kamer elektriciteit wil, dan moet je even een andere groep uitzetten." Het huis blijkt meerdere mankementen te hebben, maar die zijn geen prioriteit voor de huisbaas.
De beoogde kamer van Myrte lijkt nauwelijks groter dan de meterkast, maar he: "Er past wél een twijfelaar in!"
Acht vierkante meter is weliswaar wat kleiner dan ze op het oog had en de huurprijs is eigenlijk hoger dan haar bankrekening aankan, maar ze ziet zichzelf hier helemaal wonen. En het publiek droomt met Myrte mee. We zien haar in de keuken staan, samen met haar huisgenoten. Binnen het drietal ontstaat chemie. Ja, het is Myrte gegund dat ze hier een woonplek vindt.
Meerdere malen pauzeert Myrte de rondleiding en vraagt zij de techniek om zaallicht. Op die momenten spreekt zij het publiek kort toe: ze is namelijk écht op zoek naar een kamer! Het liefst in Amsterdam, in verband met haar werk bij De Warme Winkel. Sorry, niet in Groningen dus, maar om haar woorden kracht bij te zetten heeft ze Groningse sokken aan gedaan.
Duidelijk is dat Myrte ontzettend veel over heeft voor een nieuwe kamer. Tijdens de rondleiding wringt ze zich in allerlei bochten. Zo wordt ze gedwongen om een duidelijk politiek standpunt in te nemen over de laatste ontwikkelingen in het Midden-Oosten. Al gauw wordt duidelijk dat dit onmogelijk is. Kies je voor de een, dan ben je automatisch tegen de ander. Ook wat Myrte prachtig en lelijk vindt, wordt voortdurend getest. Haar meningen zijn afhankelijk van wat de huidige bewoners vinden en dus ook inwisselbaar. Een schilderij dat Myrte in eerste instantie mooi vindt, kraakt ze meteen af als blijkt dat de rest het lelijk vindt. En gauw weer terug naar 'mooi' als blijkt dat er werk van Mirthe tussenhangt…
Myrte heeft ook nog speciaal voor deze hospiteeravond een act voorbereid…
Myrte pakt haar supermarkttas uit en brengt een komische act. Zij schotelt haar nieuwe huisgenoten slechte, ongemakkelijke grappen voor (zo slecht dat ik het niet kan navertellen). Er liggen eindelijk attributen op het podium: bananenschillen, een ei, een bluetooth speaker, tapdansschoenen… Voor het publiek is het grappig om te zien hoe Myrte al haar charmes in de strijd gooit. Onnavolgbaar.
Even lijkt het erop dat al die moeite niet voor niks is geweest. Myrte heeft nu eindelijk zicht op die gewenste acht vierkante meter! Maar dan blijkt: niemand heeft rekening gehouden met het systeem. Het systeem dat bestaat uit 'mensen met bezit en niet bereid zijn om te delen' en 'mensen die geen bezit hebben en geen mogelijkheden krijgen'. Het gevolg is dat Myrte met lege handen komt te staan.
Voor de laatste keer maakt Myrte Siebinga contact met het publiek. Het is een hartverscheurende kreet: "Geef mij een plek om te wonen!" Het schrijnende is: we kunnen haar niet helpen… Een heftig slot van een vindingrijke voorstelling.
Makers
Spel: Marius Mensink, Mirthe Labree en Myrte Siebinga
Co-regie: Bianca van der Schoot en Vincent Rietveld (concept en tekst)
Licht: André Pronk
Kostuumadvies: Bernadette Corstens
Tekstadvies: Joachim Robbrecht
Muziek: Gerry Arling en Jornt Jan Bras
Techniek: Jornt Jan bras
Campagnebeeld: Lonneke van der Palen
'Myrte Siebinga zoekt een kamer' van De Warme Winkel is een coproductie met Grand Theatre.
Foto's: © Sofie Knijff. Voorstelling 'Myrte Siebinga zoekt een kamer', De Warme Winkel.