Life & Times: de olifantsdracht van een voorstelling (deel II)

Het is dinsdagavond 1 maart en voor de tweede keer komen we bij elkaar als klankbordgroep voor de nieuwe voorstelling 'Life & Times' van ShELFISH/Veerle van Overloop. Een paar personen van de eerste ontmoeting ontbreken, nieuwe gezichten worden geïntroduceerd. Twee stagiaires uit Duitsland, een danseres uit Rusland, twee beleidsmedewerksters bij overheden op het gebied van jeugdzorg. Er wordt in drie talen gecommuniceerd.

Iedereen is van zeer goede wil en we verstaan en begrijpen elkaar.

Qua informatie-uitwisseling is het deels een herhaling van zetten. Veerle vertelt nog eens dat ze géén voorstelling maakt over jeugdzorg. Ze maakt een theaterproductie over jongeren die met een achterstand geboren zijn en die nog steeds hebben. Niet iedereen wordt met een zilveren lepel in de mond (laat staan een gouden) geboren. Bij lange na niet. Het is voor haar een spannend moment: vanaf morgen gaat ze in het Grand Theatre werken. Om alle research van de afgelopen drie jaar om te zetten naar een theatervoorstelling.

De opdracht, het huiswerk van de vorige ontmoeting was: hoe denk je dat de voorstelling er uit gaat zien/zou moeten zien? Een betrokken deelnemer die er ook de eerste keer bij was, opteert dat de voorstelling in Het Poortje zelf moet plaatshebben. Sinds 1 juli 2019 is de naam 'Het Poortje' vervangen door 'Elker Jeugdhulp & onderwijs' en is in een nieuw onderkomen gehuisvest aan de rand van de stad. De presentatie zou over angst en frustratie moeten gaan. Het wordt politiek beladen door de torentjes. Het oude onderkomen van Het Poortje heeft blijkbaar een torentje. In het torentje van Den Haag wordt weggekeken van de problematiek.

Veerle benadrukt dat ze een enorm 'sorry' voelt voor iedereen van Het Poortje'. Zowel voor de werknemers als voor de jongeren. Ze heeft altijd het gevoel om niet veel te verwachten, niet veel te nemen maar vooral heel veel te geven. Een forse investering. Ze is twee jaar bezig geweest om in Het Poortje toegelaten te worden en vertrouwen te winnen. En Veerle helpt ons uit enkele dromen. De voorstelling gaat plaatsvinden in het Grand Theatre. De betreffende jongeren zullen niet on stage te beleven zijn. Er wordt wel met recordings gewerkt. Zowel beeld als geluid.

Ik mag mijn huiswerk inleveren. En suggereer dat de voorstelling zich in meerdere ruimtes van het Grand Theatre gaat afspelen. Dat het publiek in kleine groepjes van ruimte naar ruimte gaat en wellicht aan het einde samenkomt voor een Grande Finale. En spreek de hoop uit dat het niet gaat over de ellende maar over dromen, over ambities. Veerle vertelt dat er inderdaad veel met voicerecordings gewerkt wordt. Mooie maar ook trieste verhalen waardoor de betreffende jongeren toch een soort van acteurs in de voorstelling worden. Dynamische muziek en dans zijn verder belangrijke ingrediënten, zorgen voor energie.

Er is recentelijk nogal wat veranderd in de jeugdzorg.

Vervolgens gaan wij en vooral Veerle in gesprek met de twee beleidsmedewerksters. De jeugdzorg kent veel veranderingen. De switch van jeugdgevangenissen naar kleinere instellingen met een meer huiselijk karakter. En de jeugdhulp is gedecentraliseerd. Van overheid naar gemeentes. Een hele uitdaging. Wat opvalt is dat ik bij de oudere deelnemers aan deze avond vooral heel zorgelijke gezichten zie en bij de jongeren veel nieuwsgierigheid en optimisme.

Veerle vertelt dat ze in Het Poortje altijd angst voelt. Ook als personeel en bezoekers plezier proberen te maken: de angst overheerst. Een leidmotief van deze voorstelling moet dan ook zijn: 'Van fear naar fun'. Het voelt als een voorrecht zo nauw betrokken te zijn en te worden bij de totstandkoming van deze bijzondere productie. En we kijken uit naar de volgende ontmoeting.

Hoofdafbeelding: Campagnebeeld 'Life & Times' van ShELFISH / Veerle van Overloop. Ontwerp: Wouter van Tilborg